دولت کنده
مقدمه
در کنار دو امیرنشین حیره و غسان، امارت سومی برپا شد که کنده نام داشت. آنها از "موالی" حکومت یمن به شمار می‌آمدند[۱] و یمنی بودند. کتیبه‌هایی یافت شده است که پدید آمدن این امارت را در قرن چهارم میلادی، ثابت می‌کند[۲]. اولین و مشهورترین امیر کندی، در قرن پنجم میلادی، حجر بن عمرو ملقب به "آکِل المُرار" بود[۳] که توانست در حدود سال‌های ۴۸۰ م سیادتش را بر قبایل شمالی نجد تحمیل کند و نفوذ خویش را تا یمامه و مرز قلمرو منذریان بگستراند[۴].
دولت کنده در زمان حکومت "حارث بن عمرو" به اوج قدرت خود رسید و قبایل نجد، مطیعش شدند، بکر و تغلب به او پناه جستند و با وساطَت و شفاعت او از جنگ چهل ساله خود، معروف به "بسوس" رهایی یافتند. وی با امپراتور بیزانس هم‌پیمان شد و با منذریان جنگید.
در جریان خلع "منذر بن ماء السماء"، حاکم مناذره از سوی قباد، خواهرش را به ازدواج منذر در آورد؛ اما وقتی ورق برگشت و منذر دوباره حاکم شد، حارث را همراه ۴۰ یا ۵۰ تن از سرداران خویشاوندش به قتل رساند. او بین پسران حارث تفرقه انداخت، آنها با هم وارد جنگ شدند و سرانجام همدیگر را از بین بردند[۵].[۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ فلیپ حتی، تاریخ عرب، ج۱، ص۱۰۶؛ شوقی ضیف، عصر الجاهلی، ص۵۵.
- ↑ شوقی ضیف، العصر الجاهلی، ص۵۶.
- ↑ عمادالدین ابی الفداء، المختصر فی أخبارالبشر، ج۱ و ۲، ص۷۴؛ مرار گیاهی تلخ است که وقتی شتر آن را بخورد، لبانش از هم گشوده می‌شود و چون لبانش حُجر از هم گشوده بود، او را بدین لقب نامیدند.
- ↑ شوقی ضیف، عصر الجاهلی، ص۵۶؛ فلیپ حتی، تاریخ عرب، ج۱، ص۱۰۶.
- ↑ عمادالدین ابی الفداء، المختصر فی أخبار البشر، ج۱ و ۲، ص۷۴.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، دولت‌های عرب جاهلی، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۳۸۰.