رضوان

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

نام فرشته‌ای که در جنگ بدر، پس از رشادت‌های علی (ع) و نبردی که با شمشیر ذوالفقار، مشرکان را می‌کشت و از پیامبر دفاع می‌کرد، ندای "و لا فتی إلاّ علیّ لا سیف إلاّ ذو الفقار" در آسمان سرداد[۱]. در نقل دیگری، این ندا را جبرئیل نیز در جنگ احد در ستایش از مبارزات علی (ع) در آفاق طنین‌افکن ساخت[۲]. رضوان نام خازن و نگهبان اصلی بهشت نیز می‌باشد. به خود بهشت هم رضوان گفته می‌شود. روضۀ رضوان نام بهشت است[۳].

منابع

پانویس

  1. موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۱ ص ۱۸۸ به نقل از مناقب خوارزم.
  2. موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۱، ص ۱۹۱ و ۱۹۴، نیز «احقاق الحق» ج ۶ ص ۱۳ به منابع حدیث از کتب اهل سنت پرداخته است.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۸۵.