روح در حدیث

روایات مربوطه

امام صادق (ع) فرمودند: "قلب را دو گوش است، هرگاه که بنده آهنگ گناهی کند روح ایمان به او می‌گوید: انجام نده، و شیطان می‌گوید: انجام بده؛ و چون بنده بر سینه زن گناهکار قرار گیرد، روح ایمان از او ستانده می‌شود"^[۱].
امام صادق (ع) فرمودند: "هیچ مؤمنی نیست مگر آن‌که باطن قلبش دو گوش دارد، گوشی که وسواس خنّاس در آن می‌دمد، و گوشی که فرشته در آن می‌دمد؛ خداوند مؤمن را به‌وسیله فرشته همراهی و کمک می‌کند؛ این است معنای آیه شریفه وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ^[۲]^[۳].^[۴]

↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَّ لِلْقَلْبِ أُذُنَيْنِ‌ فَإِذَا هَمَّ الْعَبْدُ بِذَنْبٍ قَالَ لَهُ رُوحُ الْإِيمَانِ لَا تَفْعَلْ وَ قَالَ لَهُ الشَّيْطَانُ افْعَلْ وَ إِذَا كَانَ عَلَى بَطْنِهَا نُزِعَ مِنْهُ رُوحُ الْإِيمَانِ‌»؛ اصول کافی، ج ۲، ص ۲۶۷.
↑ «و با روحی از خویش تأییدشان کرده است» سوره مجادله، آیه ۲۲.
↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: مَا مِنْ مُؤْمِنٍ إِلَّا وَ لِقَلْبِهِ أُذُنَانِ فِي جَوْفِهِ أُذُنٌ يَنْفُثُ فِيهَا الْوَسْوَاسُ الْخَنَّاسُ وَ أُذُنٌ يَنْفُثُ فِيهَا الْمَلَكُ فَيُؤَيِّدُ اللَّهُ الْمُؤْمِنَ بِالْمَلَكِ فَذَلِكَ قَوْلُهُ‌ وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ»؛ اصول کافی، ج ۲، ص ۲۶۷.
↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی ج۳، ص ۷۹.