"سفط" در لغت به‌معنای جامه‌دان است که به شکل جوال یا مانند کدوی خشک میان‌تهی باشد[۱]. در حدیث طولانی مفضّل است که امام صادق (ع) فرمود: ترکه جمیع پیامبران در آن است؛ حتی عصای آدم (ع)، آلت نجّاری نوح (ع)، و ترکه هود و صالح (ع) و مجموعه ابراهیم (ع) و صاع یوسف (ع)، مکیال شعیب (ع) و آینه او، عصای موسی (ع) و تابوتی که در اوست، بقیه آن‌چه ماند از آل موسی و آل هارون که ملائکه برمی‌دارند، و زره داوود (ع)، عصای رسول خدا (ص)، انگشتر سلیمان (ع) و تاج او، رحل عیسی (ع) و میراث جمیع پیغمبران و مرسلان (ع)[۲].
علاوه بر این‌ها، عصا، انگشتر، برد، زره، عمامه، اسب، ناقه، استر، الاغ و شترسواری رسول خدا (ص) و مصحف امیر المؤمنین (ع) هم در این سفط قرار دارد[۳]. وقتی حسنی به آن حضرت می‌گوید: "اگر تو مهدی آل محمّدی، پس کجاست عصای جدّ تو رسول خدا (ص) و انگشتر او و بُرد او و..." حضرت، "سفط" را حاضر می‌کند که همه آن‌چه او خواسته در آن است[۴].[۵].
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبط