سلمان (مکان)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

برخی «سلمان» را نام کوه و بعضی هم آن را منزلی بین عین صید و واقصه و عقبه گفته فاصله آن تا عقبه و نیز تا عین صید را دو شب راه دانسته‌اند.[۱] برخی نیز از سلمان به عنوان آب قدیمی جاهلی نام برده، گفته‌اند این آب که در جاهلیت بر سر راه عراق به تهامه - موسوم به سلمان - قرار داشت، محل دفن نوفل بن عبدمناف است.[۲] آنان در بیان علت نامگذاری این راه به سلمان، انتساب آن را به سلمان حمیری - پادشاه حمیری - دلیل این امر عنوان کرده‌اند.[۳] این آب، ابتدا از آن بکر بن وائل بود اما به مرور زمان، مردمی از بنی اسد یا بنی ضبه و بنی نمیر در آن ساکن شدند.[۴] از وقایع مشهوری که در این موضع اتفاق افتاد می‌‌توان به وقوع «یوم سلمان» - از ایام العرب مشهور بین بکر بن وائل و بنی تمیم - اشاره کرد.[۵] برخی از اقلیم شناسان هم از سلمان به عنوان آبی در طریق مکه از سوی عراق یاد کردند.[۶] بعضی از جغرافی‌دانان اسلامی متأخر، سلمان را آبی در صحرا بین حائل و فرات دانسته، آن را آبشخور بادیه و شبکه‌ای از جاده‌های زمینی در داخل مرزهای عراق معرفی کرده‌اند با مرکزیت شهر أبان.[۷]

منابع

پانویس

  1. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۲۳۹.
  2. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۲۳۹.
  3. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۲۳۹.
  4. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۲۳۹.
  5. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۲۳۹.
  6. بکری، معجم ما استعجم، ج۳، ص۷۵۰.
  7. بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۱۶۱.