سالم بن مکرم بن عبدالله کناسی کوفی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام صادق است. مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابوسلمه سالم بن مکرم بن عبدالله کناسی کوفی جمال، معروف به صاحب الغنم اهل کوفه واز موالی بنی اسد بود. گویند که در آغاز کنیه‌اش «ابوخدیجه» بود، ولی امام صادق(ع) او را «ابوسلمه» نامید. وی از اصحاب امام صادق(ع) به شمار می‌‌رفت و از آن حضرت، امام کاظم(ع) و سعد اسکاف روایاتی نقل کرده است. کسانی همچون حسن بن علی وشاء، احمد بن عایذ و عبدالرحمان بن ابی‌هاشم بزاز از شاگردان وی بوده و از او روایت کرده‌اند. کشّی می‌‌نویسد که به هنگام عزیمت امام صادق(ع) از مکه به مدینه، سالم شتربان و ساربان حضرت بوده است. نجاشی وی را ستوده و بر وثاقتش بسیار تأکید کرده است، ولی ابن داوود نام وی را در زمره راویان ضعیف ذکر کرده و به صراحت، او را محدثی ضعیف می‌‌داند. بنا به نقل کشّی وی از اصحاب ابوالخطّاب، بنیانگذار فرقه غالی خطابیه در زمان امام صادق(ع)، بود، ولی سرانجام در حادثه‌ای که برایش رُخ داد توبه کرد و به راه حق بازگشت. همو داستان توبه وی را چنین شرح داده است: روزی سالم به همراه گروهی از خطّابیان در مسجد نشسته بودند و مردم را به اباحی‌گری و نبوت ابوالخطّاب فرا می‌خواندند که خبر آنان به عیسی بن موسی، والی کوفه رسید. عیسی گروهی را برای دستگیری آنان به جانب مسجد گسیل کرد و چون خطّابیان تن به تسلیم ندادند، درپی جدالی سخت همه آنان کشته شدند، مگر ابوخدیجه که مجروح گشت و به گمان این که وی نیز کشته شده، در بین کشته‌ها باقی ماند و چون شب فرا رسید با استفاده از تاریکی شب متواری گشت و پس از آن ماجرا بود که توبه کرد و به حق بازگشت. سالم دارای تألیفی به نام کتاب الحدیث بوده است.

منابع

1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱