عامر بن مسلم عبدی در تراجم و رجال

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

عامر فرزند مسلم عبدی از خاندان عبد قیس و از شیعیان اهل بصره بود و سالم غلام او بود[۱].

مسلم پدر عامر از پیروان راستین امیرمؤمنان (ع) بود و در رکاب حضرت در صفین جنگید و در همان نبرد به فیض شهادت نایل آمد[۲].

عامر همچون پدرش، راه امامت و ولایت اهل بیت پیامبر (ص) را پیمود و در زمره چهره‌های درخشان تشیّع و یاران امیرالمؤمنین علی (ع) و اهل بیت پیامبر خدا (ص) در بصره قرار گرفت. هنگامی که با خبر شد امام حسین (ع) از مکه عازم کوفه است به همراه غلامش سالم و یزید بن ثبیط، به طرف مکّه حرکت کرد و در منزلگاه ابطح به امام حسین (ع) پیوست. وی به همراه آن امام (ع) به کربلا آمد و در روز عاشورا او به همراه غلامش سالم در جنگ تن به تن به شهادت رسید [۳]. برخی گفته‌اند: وی در حمله نخست به فیض شهادت نایل گشت[۴].

در فضیلت او و غلامش همین بس که در زیارت ناحیه مفتخر به درود و سلام گردیده است[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. تنقیح المقال، ج۲، ص۱۱۷؛ ابصار العین، ص۱۶۶.
  2. تنقیح المقال، ج۲، ص۱۱۷.
  3. تنقیح المقال، ج۲، ص۱۱۷؛ ابصار العین، ص۱۶۶؛ در أعیان الشیعة، ج۱، ص۶۱۱، تنها به ذکر نام او در زمره شهدا اکتفا کرده است.
  4. مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۳.
  5. «السَّلَامُ عَلَى عَامِرِ بْنِ مُسْلِمٍ... السَّلَامُ عَلَى سَالِمٍ مَوْلَى عَامِرِ بْنِ مُسْلِمٍ»، زیارت ناحیه مقدسه (بحارالأنوار، ج۴۵، ص۷۲).
  6. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۰۲-۸۰۳.