عبدالرحمن بن زید بن اسلم

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

عبدالرحمان بن زید بن اسلم عدوی عمری قرشی مدنی از اصحاب امام جعفر صادق (ع) بود [۱] و از آن حضرت روایت کرده است.[۲] و از محدثانی چون صفوان بن سلیم و ابن حازم نیز روایاتی نقل کرده است.[۳] ایشان علاوه بر حدیث، در فقه[۴] و علوم قرآن از جمله تفسیر صاحب نظر بود.[۵] محمد بن فضیل، احمد بن حسن میثمی،[۶] هشام بن عمار،[۷] اسحاق بن عیسی[۸] و اصبغ بن فرج[۹] از وی روایت کرده‌اند.

رجال‌شناسان اهل سنت او را در شمار محدثان ضعیف ذکر کرده‌اند،[۱۰] ولی برادرانش اسامه بن زید بن اسلم و عبدالله بن زید بن اسلم را محدثانی قوی و معتبر دانسته‌اند.[۱۱] «کتاب الناسخ و المنسوخ» و «کتاب التفسیر»[۱۲].[۱۳] از آثار اوست.[۱۴] او سرانجام در ایام خلافت هارون الرشید[۱۵] به سال ۱۸۲ه‍ درگذشت.[۱۶] در تاریخ وفاتش اندکی اختلاف است[۱۷].[۱۸]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. رجال الطوسی ۲۳۲ رجال البرقی ۲۴.
  2. جامع الرواة ۱/۴۵۰ معجم رجال الحدیث ۹/۳۵۴.
  3. تاریخ الاسلام ۱۲/۲۵۹.
  4. معجم المؤلفین ۵/۱۳۸.
  5. الفهرست (الندیم) ۲۸۱ سیر اعلام النبلاء ۸/۳۴۹.
  6. جامع الرواة۱/۴۵۰ تنقیح المقال ۲/۱۴۳.
  7. تاریخ الاسلام ۱۲/۲۵۸ و ۲۵۹.
  8. میزان الاعتدال ۲/۵۶۴.
  9. سیراعلام النبلاء ۸/۳۴۹.
  10. التاریخ الکبیر ۵/۲۸۴ تقریب التهذیب ۱/۴۸۰.
  11. تاریخ الاسلام ۱۲/۲۵۸ و ۲۵۹.
  12. داوودی؛ طبقات المفسرین؛ ج۱، ص ۲۶۵، رقم ۲۵۵.
  13. بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۲۴۰.
  14. الفهرست (الندیم) ۲۸۱.
  15. الفهرست (الندیم) ۲۸۱.
  16. العبر ۱/۲۱۸ التاریخ الکبیر ۵/۲۸۵.
  17. معجم المؤلفین ۵/۱۳۸.
  18. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۴۳۸.