عبدالله بن زمعة بن اسود
این مدخل زیرشاخهٔ بحث صحابه است. عبدالله بن زمعة بن اسود از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبدالله بن زمعة بن اسود در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد| عبدالله بن زمعة بن اسود | |
|---|---|
 تصویر قدیمی از مسجد کوفه | |
| نام کامل | عبدالله بن زمعة بن اسود |
| جنسیت | مرد |
| از قبیله | قریش |
| پدر | زمعة بن اسود |
| مادر | قریبه بنت ابی‌امیه |
| پسر | کبیر بن عبدالله بن زمعه |
| برادر | حراث بن زمعه |
| خویشاوندان | |
| درگذشت | ۳۵ هجری |
| از اصحاب | |
مقدمه
عبدالله بن زمعة بن اسود از اصحاب رسول خدا (ص)[۱] و از مخلصان اصحاب امیرمؤمنان (ع) و از یاران آن حضرت بود[۲]. ابن اثیر و ابن حجر، عبدالله را از طایفۀ قرشی شمرده و می‌نویسند: مادرش قریبه دختر ابی‌امیه و خواهر ام سلمه (همسر پیامبر)، و از اشراف قریش بود. جدّ او شخصی به نام اسود از جمله کسانی بود که رسول خدا (ص) را به استهزا می‌گرفت و پدرش زمعه در جنگ بدر با رسول خدا (ص) جنگید و مشرکین را یاری کرد و در همین جنگ به هلاکت رسید، و برادرش حراث بن زمعه نیز در جنگ بدر در میان سپاه مشرکان مکه بود و با سپاه رسول خدا (ص) جنگید و به هلاکت رسید، و پس از سالیان طولانی یکی از نوه‌های عبدالله به نام وهب بن وهب بن کبیر بن عبدالله بن زمعه، قاضی حکومت هارون الرشید بود و با امیرالمؤمنین علی (ع) کینه و عداوت داشت و حتی امان نامه‌ای که هارون برای یحیی بن عبدالله بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب (ع) نوشته بود، گرفت و روی عداوت با علویون آن را پاره کرد.
عبدالله بن زمعة بن اسود با چنین تبار و نسلی که نوعاً یا مشرک و یا محارب بودند و یا با بیت پیامبر (ص) و خصوصاً با حضرت علی (ع) دشمنی و عداوت داشتند، بنابراین او در میان چنین خانواده‌ای، از یاران مخلص امیرالمؤمنین (ع) بود و در حقیقت مصداق آیۀ شریفه 
يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ
[۳] بوده است[۴]. عبدالله این یار مخلص امیرالمؤمنین (ع) پیش از آنکه در جنگ‌های آن حضرت، امام (ع) را یاری نماید، در سال ۳۵ هجری از دنیا رفت[۵].[۶]
جستارهای وابسته
- کبیر بن عبدالله بن زمعه (فرزند)
- وهب بن کبیر بن عبدالله بن زمعه (نواده)
- وهب بن وهب بن کبیر بن عبدالله بن زمعه (نواده)
- قریبه بنت ابی‌امیه (مادر)
- زمعة بن اسود (پدر)
منابع
پانویس
- ↑ رجال طوسی، ص۲۳، ش۱۹.
- ↑ اعیان الشیعه، ج۸، ص۵۳.
- ↑ «زنده را از مرده بیرون می‌آورد» سوره انعام، آیه ۹۵.
- ↑ اسدالغابه، ج۳، ص۱۶۴؛ اعیان الشیعه، ج۸، ص۵۳.
- ↑ اسدالغابه، ج۳، ص۱۶۴؛ الاصابه، ج۴، ص۹۶.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۸۶-۸۸۷.