عون بن علی بن ابی طالب

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

عون بن علی بن ابی طالب از شهدای کربلاست.

مقدمه

در برخی از منابع تاریخی و رجالی، عون فرزند امام علی مادرش اسماء بنت عمیس است[۱] اما در برخی از تواریخ و مقاتل از حضور و شهادت وی در کربلا سخنی به میان نیامده است.

مرحوم مامقانی می‌‌گوید: عون بن علی بن ابی طالب (ع) و مادرش اسماء بنت عمیس بنا به نقل مورخان و اهل مقاتل از شهدای کربلاست و او نخستین فردی بود که پس از شهادت جمع زیادی از امام حسین (ع) بر سایر برادرانش پیشی گرفت و خدمت امام آمد و از آن حضرت اجازه میدان خواست. سیدالشهدا به او نگاه کرد و گریست و فرمود: برادرم، آیا آماده مرگ شده‌ای؟[۲]، گفت: چگونه تسلیم مرگ نشوم در حالی که تو را تنها و تنها می‌بینم و ناصر و یاوری نداری. امام فرمود: «برو، خداوند پاداش نیکت از برادرت بدهد» او در حالی که رجز می‌خواند و می‌جنگد سرانجام مجروح شد و از هر طرف به سوی او حمله کردند و او را به شهادت رساندند[۳].

در مجموع، به جز قول مامقانی سند قابل قبولی بر شهادت وی در کربلا در دست نیست[۴].

منابع

پانویس

  1. برای امام علی (ع) فرزندی از اسماء بنت عمیس به نام عون و در کامل ابن اثیر، ج۲، ص۴۴۰ به احتمال چنین فرزندی برای علی (ع) از اسماء بنت عمیس یاد کرده است.
  2. «یَا أَخِي‏ إِسْتَسْلَمْتَ لِلْمَوْتِ»
  3. تنقیح المقال، ج۲، ص۳۵۵.
  4. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص ۲۳۹-۲۴۰؛ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۵۹.