فرماندهان سپاه امام مهدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از فرماندهان سپاه حضرت)

مقدمه

  • در روایات، نام افرادی را می‌بینیم که یا عملیات نظامی خاصی و یا فرماندهی تعدادی از لشکریان به آنان نسبت داده شده است، که به نام و عملکرد برخی از آنان اشاره می‌کنیم:
  1. حضرت عیسی (ع): امیر مؤمنان علی (ع) در خطبه‌ای می‌فرماید: "... آن‌گاه مهدی (ع)، حضرت عیسی را به جانشینی خود، در عملیات تهاجمی علیه دجال برمی‌گزیند... عیسی (ع) در گردنه "هرشا" به او می‌رسد و فریادی هولناک بر او می‌کشد و ضربه‌ای سخت بر او فرود می‌آورد و او را در شعله‌های آتش ذوب می‌کند؛ آن‌سان که سرب در آتش ذوب می‌شود"[۱].
  2. شعیب بن صالح: شبلنجی می‌گوید: فرمانده لشکریان پیشرو حضرت مهدی (ع)، مردی از قبیله بنی تمیم است که محاسن کمی دارد و او را شعیب بن صالح می‌نامند[۲].
  3. اسماعیل (فرزند امام صادق (ع)) و عبدالله بن شریک: امام صادق (ع) می‌فرمود: "من از خدا خواستم که "فرزندم" اسماعیل را پس از من برجای گذارد؛ ولی خداوند نخواست و درباره او مقام دیگری به من بخشید؛ وی نخستین کسی است که با ده نفر از یارانش ظهور می‌کند و عبدالله بن شریک یکی از آن ده نفر است که پرچم‌دار اوست"[۳]. امام باقر (ع) فرمود: "گویا عبدالله بن شریک عامری را می‌بینم که عمامه مشکی بر سر نهاده، دو طرف عمامه‌اش بین شانه‌هایش افتاده، با سپاهی چهار هزار نفری پیش روی قائم ما، از دامنه کوه بالا می‌روند و همواره تکبیر می‌گویند"[۴].
  4. عقیل و حارث: حضرت علی (ع) می‌گوید: "... حضرت مهدی (ع) لشکر را حرکت می‌دهد تا آن‌که وارد عراق می‌شود؛ در حالی که سپاهیان، پیشاپیش و پشت سر او حرکت می‌کنند و فرمانده نیروهای پیشرو، مردی به نام "عقیل" است و فرماندهی سپاهیان پشت سر را مردی به نام "حارث" عهده‌دار است"[۵].
  5. جبیر بن خابور: امام صادق (ع) از امیر المؤمنین (ع) نقل فرموده است: این شخص -جبیر- در جبل الاهواز به همراه چهار هزار نفر منتظرند تا قائم اهل بیت ما ظهور کند"[۶].
  6. مفضل بن عمر: امام صادق (ع) به مفضل فرمود: "تو با چهل و چهار نفر دیگر با حضرت قائم (ع) خواهید بود. تو در سمت راست حضرت، امر و نهی می‌کنی و مردم در آن زمان، بهتر از امروز از تو اطاعت می‌کنند"[۷].
  7. اصحاب کهف: امیر مؤمنان (ع) فرمود: "اصحاب کهف برای یاری مهدی (ع) خواهند آمد"[۸][۹].

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. الشیعه و الرجعة، ج ۱، ص ۱۶۷.
  2. نور الابصار، ص ۱۳۸؛ الشیعه و الرجعة، ج ۱، ص ۲۱۱.
  3. اختیار معرفة الرجال، ص ۲۱۷؛ رجال ابن داود، ص ۲۰۶.
  4. بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۶۷؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۶۱.
  5. الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۱۵۸.
  6. بحار الانوار، ج ۴۱، ص ۲۹۶؛ خرائج، ج ۱، ص ۱۸۵.
  7. دلائل الامامه، ص ۲۴۸؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۷۳.
  8. ارشاد القلوب، ص ۲۸۶ (به نقل از چشم‌اندازی به حکومت مهدی (ع)، طبسی، ص ۹۶.).
  9. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۳۹.