متنبی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

متنبی، به کسی گویند که به دروغ، ادعای نبوت و پیغمبری کند[۱]. قتل چنین فردی از سوی حاکم اسلامی واجب است[۲]. از متنبیان مشهور می‌توان به "مسیلمه" معروف به "کذاب" در یمامه و "اسود بن کعب العنسی" در یمن اشاره کرد.

مسیلمه، در سال دهم هجری در مدینه اسلام آورد، ولی پس از مراجعت به زادگاه خود، ادعای پیامبری نمود و طی نامه‌ای، نیت خویش را به پیامبر(ص) ابلاغ داشت. مسیلمه، پس از رحلت پیامبر(ص) با فرمان ابوبکر - خلیفه اول - به دست سپاهیان خالد بن ولید کشته شد. اسود بن کعب العنسی نیز در شب رحلت پیامبر(ص) به دست سپاهیان اسلام در شهر "صنعا" به قتل رسید[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. لغت‌نامه دهخدا، ج۱۳، ص۲۰۲۲۹.
  2. شرایع الاسلام، ج۴، ص۱۶۶؛ وسائل الشیعه، ج۱۸، ص۵۵۴، باب ۷، من ابواب حدّ المرتد؛ الفقیه، ج۴، ص۱۶۳؛ الکافی، ج۷، ص۲۵۸.
  3. سیره ابن هشام، ج۱، ص۵۵۹؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۲۴۷ و ۲۷۵؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۲۰۱ و ۲۱۸.
  4. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص۱۵۹.