محمد مهدی فولادوند (پدیدآورنده)
محمد مهدی فولادوند | |
---|---|
تاریخ درگذشت | ۱۳۸۷ |
آرامگاه | تهران |
محل زندگی | تهران (ایران) |
ملیت | اهل اراک |
تابعیت | ایران |
زبان | فارسی |
منصب | محقق |
دین | اسلام |
مذهب | شیعه اثناعشری |
اطلاعات علمی | |
آثار | «خیامشناسی» «قرآنشناسی» «زیباییشناسی» |
- محمد مهدی فولادوند، پژوهشگر، نویسنده، شاعر و مترجم در حوزههای قرآنپژوهی، دینپژوهی، ادبیات، فلسفه و هنر است. فولادوند تحصیلات مقدماتی را در دارالفنون گذراند و در سال ۱۳۱۸ موفق به دریافت دیپلم ادبی شد و سپس به دانشکده حقوق دانشگاه تهران پیوست. وی در سال ۱۳۲۹ به فرانسه مهاجرت کرد و پس از گذراند دوران تحصیل موفق به دریافت مدرک دکتری از دانشگاه سوربن شد. فولادوند در سال ۱۳۴۳ با مراجعت به ایران در دانشگاههایی چون دانشکده الهیات دانشگاه تهران و دانشگاه امام جعفر صادق (ع) به تدریس در دروس فلسفه، تاریخ مذاهب، زیباشناسی و زبان فرانسه پرداخت. افزون بر این، استاد فولادوند دارای قریحه و ذوق شاعری نیز بود. از وی اشعاری به زبان فارسی (حدود بیست هزار بیت) و زبان فرانسه (۷۰۰ صفحه) برجای مانده است.
- فولادوند عضو پیوسته انجمن نویسندگان فرانسهزبان و نیز عضو وابسته شعرای فرانسه نیز بود. از جمله فعالیتهای او تأسیس نخستین انجمن فلسفه به سال ۱۳۲۴ خورشیدی در تهران است. همچنین ایشان یکی از اعضای انجمن فلسفی ایران و علوم انسانی وابسته به یونسکو است.
- از فولادوند بیش از چهل اثر مکتوب برجای مانده است؛ آثاری چون قرآنشناسی، خیامشناسی، زیباییشناسی، ترجمه کتاب آفرینش هنری در قرآن، ترجمه کتاب اقتصادنا از شهید محمد باقر صدر، ترجمه دعای کمیل، از ژرفای قرآن و... مهمترین اثر استاد فولادوند، ترجمه قرآن ایشان به زبان فارسی است که جزو ممتازترین ترجمههای پنجاه سال اخیر بهشمار میآید. این ترجمه آمیختهای از دو روش تحت اللفظی و محتوایی است که با ارائه متنی شیوا و روان ارائه شده است. مهمترین ویژگی این ترجمه، مطابقت با ترجمه است. در عینحال سبک مترجم در تمام متن بهطور یکنواخت منظور شده است. ترجمه استاد فولادوند از متن نهج البلاغه نیز در سال ۱۳۸۱ به زیور طبع آراسته شد.
- استاد فولادوند پس از گذراندن دوران بیماری در سال ۱۳۸۵ به دیار باقی شتافت و در قبرستان ابنبابویه تهران در آرامگاه خانوادگی و در مجاورت مزار علامه دهخدا به خاک سپرده شد[۱].
استادان
کتابهای منتشر شده
- خیامشناسی
- قرآنشناسی
- زیباییشناسی
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ دینپرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 629-630.