مخفی بودن ولادت امام مهدی
مقدمه
حکومت عباسی برای یافتن حضرت مهدی (ع) تلاش بسیاری کرد و به همین خاطر، حاکمان آن زمان، زندگی امام حسن عسکری (ع) را به‌طور دقیق تحت کنترل خود داشتند و لذا تولد حضرت مهدی (ع) به صورت مخفی صورت گرفت. شیخ مفید در آغاز شرح‌حال امام زمان (ع) می‌نویسد: "ولادت آن حضرت به دلیل مشکلات آن زمان و جستجوی شدید حکومت و کوشش آنان برای یافتن آن حضرت، مخفی ماند"[۱]. وقتی که "معتمد" شنید، حضرت امام حسن عسکری (ع) بیمار است، پنج تن از خدمتگزاران خویش که "تحریر" خادم مخصوص خلیفه هم، در میان آنان بود و چند پزشک و قاضی القضات را نزد امام حسن عسکری (ع) فرستاد و به وزیرش دستور داد که ده تن از اصحاب مطمئن خود را احضار کند و به منزل حضرت بفرستد تا شبانه‌روز در آنجا بمانند. همه این اشخاص آنجا بودند تا آن حضرت وفات نمود و شهر سامرا یکپارچه عزادار شد. سلطان، مأموری را به خانه حضرت فرستاد، مأمور اتاق‌ها را بررسی کرد و هرچه در آنجا بود، مهر و موم نمود و در جستجوی فرزند او برآمد. کنیزان آن حضرت را بازرسی کردند و یکی از کنیزها که احتمال آبستنی داشت را در اتاقی نگه داشتند و بر او نگهبان گماردند. پس از دفن آن حضرت، سلطان و مردم به جستجوی فرزندش برخاستند. خانه‌ها را بسیار تفتیش نمودند و بعد از یأس از آبستن بودن آن کنیز، اموالش را بین مادرش و برادرش جعفر تقسیم کردند[۲].
همچنین هنگامی که برخی از شیعیان قم، برای دادن وجوهات خویش، به سامرا آمده بودند، آنان خبر وفات امام حسن عسکری (ع) را شنیدند، بعضی‌ها آنها را به نزد جعفر راهنمایی کردند. شیعیان نیز پس از آزمایش، از تحویل اموال به جعفر خودداری کردند و به پیکی که امام زمان (ع) فرستاده بود، وجوهات را تحویل دادند. پس از آن، خبر این امر را به معتمد عباسی داده و او نیز دستور داد تا به جست‌وجوی مجدد خانه امام (ع) و حتی خانه همسایگان بپردازند. در آن هنگام کنیزی به نام "صیقل" را که گویا به خاطر حفظ جان امام زمان (ع) ادعای بارداری کرده بود، دستگیر کردند و به مدت دو سال نگاه داشتند، تا آن‌که به باردار نبودن وی مطمئن شده و او را رها ساختند[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ ارشاد مفید، ص۳۴۵.
- ↑ اصول کافی، ج ۲، ص۴۳۰.
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص۴۷۶.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۲۷.