مناسک

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

مَناسک جمع مَنسِک، از ریشه نُسُک به معنای عبادت و قربانی است. به سرزمینی که در آن قربانی می‌‌شود و به اعمالی که به عنوان عبادت در پیشگاه خداوند انجام می‌‌شود، مناسک گویند. به اعمالی که حاجی در مکه و منا و عرفات انجام می‌‌دهد مثل احرام، طواف، نماز، قربانی، رمی جمرات و... ، "مناسک حج" گفته می‌‌شود و این برگرفته از آیه قرآن است: ﴿فَإِذَا قَضَيْتُمْ مَنَاسِكَكُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ[۱]. به کتاب‌های فقهی مراجع تقلید هم که درباره اعمال و واجبات حج نوشته می‌‌شود، "مناسک" می‌‌گویند[۲].

منابع

پانویس

  1. «پس چون آیین‌های ویژه حجّتان را انجام دادید خداوند را یاد کنید» سوره بقره، آیه ۲۰۰.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.