مکر و فریبکاری در حدیث

روایات مکر و فریبکاری

امام صادق (ع) فرمودند: "اگر در این نکته که می‌‌باید روزی، اعمال خود را بر خداوند عرضه نمود تردیدی نیست، پس چرا حیله گری و حقّه بازی؟"^[۱]؛
امیر المؤمنین (ع) می‌‌فرمودند: "حقّه‌بازی و حیله گری در جهنّم است" ^[۲]؛
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "مسلمان نیست آنکه مسلمانی را فریب دهد" ^[۳]؛
امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: "اگر چنین نبود که فریب و خدعه گری در جهنّم جای دارد، من فریبگرترین و مکارترین فرد عرب بودم" ^[۴].^[۵]
علی (ع) می‌فرماید: "حیله‌گر شیطانی است در صورت انسان"^[۶].
علی (ع) می‌فرماید: "مکر خصلت سرکشان است"^[۷].
علی (ع) می‌فرماید: "نیرنگ خوی فرومایگان است"^[۸].
علی (ع) می‌فرماید: "از خدعه بپرهیز که خدعه از اخلاق مردمان فرومایه است"^[۹].
علی (ع) می‌فرماید: "مکر و حیله فرومایگی است"^[۱۰].
رسول خدا (ص) فرمود: "از ما نیست کسی که با مسلمانی حیله کند"^[۱۱].
علی (ع) می‌فرماید: "فریب‌ دادن کسی که به تو اطمینان کرده، کفر است"^[۱۲].^[۱۳]

منابع

پانویس

↑ « عَنِ الصَّادِقِ (ع) قَالَ: إِنْ كَانَ الْعَرْضُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَقّاً فَالْمَكْرُ لِمَا ذَا»؛ بحار الأنوار، ج ۷۵، ص ۲۸۴.
↑ « مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ (ع) أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ: الْمَكْرُ وَ الْخَدِيعَةُ فِي النَّارِ»؛ بحار الأنوار، ج ۷۵، ص ۲۸۵.
↑ « عَنِ الصَّادِقِ (ع) قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): لَيْسَ مِنَّا مَنْ مَاكَرَ مُسْلِماً»؛ بحار الأنوار، ج ۷۵، ص ۲۸۵.
↑ « قَالَ عَلِيٌّ (ع) لَوْ لَا أَنَّ الْمَكْرَ وَ الْخَدِيعَةَ فِي النَّارِ لَكُنْتُ أَمْكَرَ الْعَرَبِ»؛ بحار الأنوار، ج ۷۵، ص ۲۸۵.
↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۱، ص ۳۹۸.
↑ «اَلْمَكُورُ شَيْطَانٌ فِي صُورَةِ إِنْسَانٍ»؛ جمال‌الدین محمد خوانساری، شرح فارسی غرر و درر آمدی، تصحیح سید جلال‌الدین محدث، ج۱، ص۳۸۱.
↑ «اَلْمَكْرُ شِيمَةُ اَلْمَرَدَةِ»؛ جمال‌الدین محمد خوانساری، شرح فارسی غرر و درر آمدی، تصحیح سید جلال‌الدین محدث، ج۱، ص۱۶۴.
↑ «اَلْمَكْرُ سَجِيَّةُ اَللِّئَامِ»؛ جمال‌الدین محمد خوانساری، شرح فارسی غرر و درر آمدی، تصحیح سید جلال‌الدین محدث، ج۱، ص۱۷۱.
↑ « إِيَّاكَ وَ اَلْخَدِيعَةَ فَإِنَّهَا مِنْ خُلُقِ اَللَّئِيمِ »؛ جمال‌الدین محمد خوانساری، شرح فارسی غرر و درر آمدی، تصحیح سید جلال‌الدین محدث، ج۲، ص۳۰۶؛ محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۸، ص۲۴.
↑ «اَلْمَكْرُ لُؤْمٌ»؛ آمدی، غرر الحکم، ج۱، ص۳۷.
↑ «لَيْسَ مِنَّا مَنْ مَاكَرَ مُسْلِماً»؛ محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۲، ص۳۳۷.
↑ «اَلْمَكْرُ بِمَنِ اِئْتَمَنَكَ كُفْرٌ»؛ علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص۲۹.
↑ تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی، ج۱، ص۲۵۳-۲۵۴.

[1] « عَنِ الصَّادِقِ (ع) قَالَ: إِنْ كَانَ الْعَرْضُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَقّاً فَالْمَكْرُ لِمَا ذَا»؛ بحار الأنوار، ج ۷۵، ص ۲۸۴.

[2] « مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ (ع) أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ: الْمَكْرُ وَ الْخَدِيعَةُ فِي النَّارِ»؛ بحار الأنوار، ج ۷۵، ص ۲۸۵.

[3] « عَنِ الصَّادِقِ (ع) قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): لَيْسَ مِنَّا مَنْ مَاكَرَ مُسْلِماً»؛ بحار الأنوار، ج ۷۵، ص ۲۸۵.

[4] « قَالَ عَلِيٌّ (ع) لَوْ لَا أَنَّ الْمَكْرَ وَ الْخَدِيعَةَ فِي النَّارِ لَكُنْتُ أَمْكَرَ الْعَرَبِ»؛ بحار الأنوار، ج ۷۵، ص ۲۸۵.

[5] مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۱، ص ۳۹۸.

[6] «اَلْمَكُورُ شَيْطَانٌ فِي صُورَةِ إِنْسَانٍ»؛ جمال‌الدین محمد خوانساری، شرح فارسی غرر و درر آمدی، تصحیح سید جلال‌الدین محدث، ج۱، ص۳۸۱.

[7] «اَلْمَكْرُ شِيمَةُ اَلْمَرَدَةِ»؛ جمال‌الدین محمد خوانساری، شرح فارسی غرر و درر آمدی، تصحیح سید جلال‌الدین محدث، ج۱، ص۱۶۴.

[8] «اَلْمَكْرُ سَجِيَّةُ اَللِّئَامِ»؛ جمال‌الدین محمد خوانساری، شرح فارسی غرر و درر آمدی، تصحیح سید جلال‌الدین محدث، ج۱، ص۱۷۱.

[9] « إِيَّاكَ وَ اَلْخَدِيعَةَ فَإِنَّهَا مِنْ خُلُقِ اَللَّئِيمِ »؛ جمال‌الدین محمد خوانساری، شرح فارسی غرر و درر آمدی، تصحیح سید جلال‌الدین محدث، ج۲، ص۳۰۶؛ محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۸، ص۲۴.

[10] «اَلْمَكْرُ لُؤْمٌ»؛ آمدی، غرر الحکم، ج۱، ص۳۷.

[11] «لَيْسَ مِنَّا مَنْ مَاكَرَ مُسْلِماً»؛ محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۲، ص۳۳۷.

[12] «اَلْمَكْرُ بِمَنِ اِئْتَمَنَكَ كُفْرٌ»؛ علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص۲۹.

[13] تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی، ج۱، ص۲۵۳-۲۵۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]