نذر در قرآن

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

در قرآن درباره نذر کلمات بسیاری آمده، اما آن‌چه به طور مستقیم به پیامبر ارتباط دارد، نذری است که حکم آن را باید بیان کند و یا از سخن مخالفان و مشرکان نقل می‌شود و یا نذر خاندان وی کرده و در قرآن از آن سخن رفته است.

  1. إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا * يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا[۱]. راجع به نزول سوره هل أتی در شأن امیرالمؤمنین S و فاطمه (س) و در تفسیر کشاف است که از ابن عباس روایت آمده که حسن و حسین بیمار شدند، و رسول خدا a با جمعی از صحابه از ایشان عیادت کرد، مردم به علی S گفتند چه خوب است برای بهبودی فرزندت - فرزندانت - نذری کنی، علی و فاطمه، و فضه کنیز آن دو نذر کردند که اگر کودکان بهبودی یافتند سه روز روزه بدارند، بچه‌ها بهبودی یافتند، و اثری از آن کسالت باقی نماند[۲].
  2. وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ نَفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُمْ مِنْ نَذْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُهُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصَارٍ[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. «نیکان از پیاله‌ای می‌نوشند که آمیخته به بوی خوش است * به پیمان خود وفا می‌کنند و از روزی می‌هراسند که شرّ آن همه‌گیر است» سوره انسان، آیه ۵ و ۷.
  2. المیزان، ج۲۰، ص۲۱۲.
  3. «و هر دهشی بکنید و هر نذری بجای آورید خداوند آن را می‌داند؛ و ستمگران را یاوری نیست» سوره بقره، آیه ۲۷۰.
  4. سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲، ص ۸۷۳.