نماز کنار قبر امام حسین
تسبیح‌ها و نمازهای روایت شده پس از زیارت امام (ع)
از ابوسعید مدائنی نقل شده است: بر امام صادق (ع) در آمدم و گفتم: فدایت شوم! به [زیارت] قبر حسین (ع) بروم؟ فرمود: «آری. ای ابو سعید! به زیارت قبر حسین (ع)، پاک‌ترینِ پاکان، پاکیزه‌ترینِ پاکیزگان، و نیکوکارترینِ نیکوکاران برو و - ای ابو سعید - هنگامی که او را زیارت کردی، نزد سرش، هزار مرتبه تسبیح امیر مؤمنان (ع) را می‌گویی و نزد پاهایش، هزار مرتبه تسبیح فاطمه (س) را می‌گویی. سپس نزد او دو رکعت، نماز می‌گزاری که در آنها [سوره‌های] یس و الرحمن را می‌خوانی. چون چنین کردی، خداوند، پاداش آن را برایت می‌نویسد، إن شاء اللّه تعالی!». گفتم: فدایت شوم! تسبیح علی و فاطمه (ع) را به من بیاموز. فرمود: «باشد. ای ابو سعید! تسبیح علی (ع) این است: منزّه است خدایی که خزانه‌اش پایان نمی‌پذیرد! منزّه است خدایی که نشانه‌هایش از میان نمی‌رود! منزّه است خدایی که آنچه نزد اوست، نابود نمی‌شود! منزّه است خدایی که کسی را در حکمرانی‌اش، شریک نمی‌کند! منزّه است خدایی که افتخار و بزرگی‌اش از هم نمی‌پاشد! منزّه است خدایی که مدّتش گسسته نمی‌شود! منزّه است خدایی که خدایی جز او نیست! و تسبیح فاطمه (س) چنین است: منزّه است شکوهمندِ والای بزرگ! منزّه است عزّتمند برافراشته رفیع! منزّه است قدرتمند شوکتمندِ کهن! منزّه است شادمانِ زیبا! منزّه است کسی که رَدای نور و وَقار به تن کرده است! منزّه است کسی که ردّ پای مورچه را در تخته سنگ نرم و حرکت پرنده را در هوا می‌بیند!»[۱].[۲]
ثواب نماز گزاردن، نزد قبر امام (ع)
از شعیب عقرقوفی نقل است: به امام [صادق](ع) گفتم: کسی که به زیارت قبر حسین (ع) می‌آید، چه اجر و پاداشی دارد، فدایت شوم؟! فرمود: «ای شعیب! هیچ کس نزد [قبر] او نمازی نمی‌خواند، جز آنکه خدا، آن را از او می‌پذیرد، و هیچ کس نزد او دعایی نمی‌کند، جز آنکه به زودی و یا در آینده، مستجاب می‌شود»[۳].[۴]
خواندن نماز حاجت، نزد قبر امام (ع)
در کتاب تهذیب الأحکام به نقل از ابن ابی‌عمیر آمده است: امام باقر (ع) به مردی از همراهانش فرمود: «ای فلانی! چه چیز، مانع تو می‌شود از این که به گاه حاجتمند شدن، به نزد قبر حسین (ع) بروی و نزد او چهار رکعت، نماز بخوانی و حاجتت را بخواهی؟ بی‌تردید، خواندن نماز واجب نزد او، برابر با یک حج است و خواندن نماز نافله نزد او، برابر با یک عمره است»[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ «دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ آتِي قَبْرَ الْحُسَيْنِ (ع) قَالَ نَعَمْ يَا بَا سَعِيدٍ ائْتِ قَبْرَ الْحُسَيْنِ (ع) أَطْيَبِ الطَّيِّبِينَ وَ أَطْهَرِ الطَّاهِرِينَ وَ أَبَرِّ الْأَبْرَارِ وَ إِذَا زُرْتَهُ يَا بَا سَعِيدٍ فَسَبِّحْ عِنْدَ رَأْسِهِ تَسْبِيحَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ (ع) أَلْفَ مَرَّةٍ وَ سَبِّحْ عِنْدَ رِجْلَيْهِ تَسْبِيحَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ (س) أَلْفَ مَرَّةٍ ثُمَّ صَلِّ عِنْدَهُ رَكْعَتَيْنِ تَقْرَأُ فِيهِمَا يس وَ الرَّحْمَنَ فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِكَ كَتَبَ اللَّهُ لَكَ ثَوَابَ ذَلِكَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ عَلِّمْنِي تَسْبِيحَ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ (ع) قَالَ نَعَمْ يَا بَا سَعِيدٍ تَسْبِيحُ عَلِيٍّ (ع) سُبْحَانَ الَّذِي لَا تَنْفَذُ خَزَائِنُهُ سُبْحَانَ الَّذِي لَا تَبِيدُ مَعَالِمُهُ سُبْحَانَ الَّذِي لَا يَفْنَى مَا عِنْدَهُ سُبْحَانَ الَّذِي لَا يُشْرِكُ أَحَداً فِي حُكْمِهِ سُبْحَانَ الَّذِي لَا اضْمِحْلَالَ لِفَخْرِهِ سُبْحَانَ الَّذِي لَا انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحَانَ الَّذِي لَا إِلَهَ غَيْرُهُ- وَ تَسْبِيحُ فَاطِمَةَ (س) سُبْحَانَ ذِي الْجَلَالِ الْبَاذِخِ الْعَظِيمِ- سُبْحَانَ ذِي الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِيفِ سُبْحَانَ ذِي الْمُلْكِ الْفَاخِرِ الْقَدِيمِ- سُبْحَانَ ذِي الْبَهْجَةِ وَ الْجَمَالِ سُبْحَانَ مَنْ تَرَدَّى بِالنُّورِ وَ الْوَقَارِ سُبْحَانَ مَنْ يَرَى أَثَرَ النَّمْلِ فِي الصَّفَا وَ وَقْعَ الطَّيْرِ فِي الْهَوَاءِ» (کامل الزیارات، ص۳۸۴، ح۶۳۱؛ بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۱۶۶، ح۱۷).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص۸۸۱.
- ↑ «قُلْتُ لَهُ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ (ع) مَا لَهُ مِنَ الثَّوَابِ وَ الْأَجْرِ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ يَا شُعَيْبُ مَا صَلَّى عِنْدَهُ أَحَدٌ الصَّلَاةَ إِلَّا قَبِلَهَا اللَّهُ مِنْهُ وَ لَا دَعَا عِنْدَهُ أَحَدٌ دَعْوَةً إِلَّا اسْتُجِيبَ لَهُ عَاجِلةً وَ آجِلَةً» (کامل الزیارات، ص۴۳۵، ح۶۶۸؛ المزار، مفید، ص۱۳۵، ح۴).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص۸۸۲.
- ↑ «يَا فُلَانُ مَا يَمْنَعُكَ إِذَا عَرَضَتْ لَكَ حَاجَةٌ أَنْ تَأْتِيَ- قَبْرَ الْحُسَيْنِ (ع) فَتُصَلِّيَ عِنْدَهُ أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ ثُمَّ تَسْأَلَ حَاجَتَكَ فَإِنَّ الصَّلَاةَ الْمَفْرُوضَةَ عِنْدَهُ تَعْدِلُ حَجَّةً وَ الصَّلَاةَ النَّافِلَةَ تَعْدِلُ عِنْدَهُ عُمْرَةً» (تهذیب الأحکام، ج۶، ص۷۳، ح۱۴۱؛ المزار، مفید، ص۱۳۳، ح۱).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص۸۸۳.