هل من ناصر
مقدمه
هل من ناصر آیا یاری‌کننده‌ای هست؟ فریاد استغاثه و یاری‌خواهی امام حسین (ع) در روز عاشورا پس از شهادت همۀ یاران، فرزندان و خویشاوندان است. چون دشمن قصد حمله به خیمه‌های اهل بیت را داشت و صدای آنان به گریه و فغان بلند بود، امام حسین (ع) اینگونه استغاثه کرد، شاید غیرت شنوندگان را بر انگیزد تا مانع هجوم لشکریان به حریم حرم شوند. ندای “هل من ناصر” حسین (ع) هنوز و همیشه در گوش تاریخ طنین‌انداز است و وجدان‌های بیدار و همۀ آزادگان را به مقاومت در برابر ستم فرا می‌خواند و به نصرت دین خدا و یاری ولی خدا می‌طلبد. کسی که ندای نصرت‌خواهی و “استنصار” حجت خدا را بشنود ولی پاسخ ندهد، اهل دوزخ است. امام حسین (ع) در مسیر کوفه به دو نفر برخورد و پس از گفتگو وقتی از آنان دعوت به یاری کرد، آنان کهنسالی و قرض‌های خود را بهانه آوردند تا همراه امام نشوند. حضرت فرمود: پس از منطقه دور شوید تا مرا نبینید و صرای مرا نشنوید که به عذاب الهی گرفتار می‌شوید: «فَانْطَلِقَا فَلاَ تَسْمَعَا لِي وَاعِيَةً وَ لاَ تَرَيَا لِي سَوَاداً فَإِنَّهُ مَنْ سَمِعَ وَاعِيَتَنَا أَوْ رَأَى سَوَادَنَا فَلَمْ يُجِبْنَا وَ لَمْ يُغِثْنَا كَانَ حَقّاً عَلَى اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يُكِبَّهُ عَلَى مَنْخِرَيْهِ فِي النَّارِ»[۱].
این جمله که به‌صورت « هل من ناصر ينصرني» شهرت یافته است، در منابع تاریخی دقیقا به همین صورت نیست و با اندک تفاوتی یا با عبارت‌های دیگری نقل شده است، از قبیل: «هَلْ مِنْ ذَابٍّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ؟ هَلْ مِنْ مُوَحِّدٍ يَخَافُ اللَّهَ فِينَا؟ هَلْ مِنْ مُغِيثٍ يَرْجُو اللَّهَ فِي إِغَاثَتِنَا؟ أ ما من طالب حقّ ينصرنا؟»[۲]، «هَلْ مِنْ ذَابٍّ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ؟»[۳]، «أَ مَا مِنْ مُغِيثٍ يُغِيثُنَا لِوَجْهِ اللَّهِ؟»[۴]، «هل من ناصر ينصر ذريته الاطهار؟»[۵] و عبارت‌های دیگر[۶].
منابع
پانویس
- ↑ موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۳۶۹ به نقل از ثواب الاعمال.
- ↑ حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۲۷۴.
- ↑ بحارالانوار، ج۴۵، ص۴۶؛ مقتل خوارزمی، ج۲، ص۳۲.
- ↑ قمقام زخّار، ص۴۰۴.
- ↑ ذریعة النجاة، ص۱۲۹.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۵۰۳.