وحدت امت در فقه سیاسی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث وحدت امت است. وحدت امت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: وحدت امت در قرآن - وحدت امت در فقه سیاسی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

یگانگی، یک تن. اصل آن "وحد" به معنای انفراد. “واحد” از اسمای الهی.

﴿قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ﴾.

در جامعه قرآنی به وحدت کلمه و امت واحده بسیار سفارش شده است: ﴿قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ﴾. آیه شریفه به اجتناب از تفرقه و حفظ وحدت کلمه موعظه می‌کند و از هر تجمعی که در آن غوغا و سروصدایی که شعور در آن نباشد، نهی کرده و چه‌بسا این غوغاسالاری‌ها حق را می‌میراند و باطل را احیا می‌کند. همبستگی و وحدت اجتماعی با رویکرد قیام برای خدا با تعابیر و اصطلاحات دیگری از جمله ﴿الْفِتْ﴾، ﴿مَوَدَّةٌ﴾، ﴿إِخْوَانًا﴾ و... وارد شده است.

منابع

1. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم