وظایف سازمانها و نهادها در ترویج فرهنگ مهدویت (مقاله)
وظایف سازمانها و نهادها در ترویج فرهنگ مهدویت | |
---|---|
زبان | فارسی |
نویسندگان | محسن قرائتی |
موضوع | مهدویت |
مذهب | شیعه |
منتشر شده در | فصلنامه انتظار موعود |
وابسته به | مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم |
محل نشر | قم، ایران |
تاریخ نشر | پاییز ۱۳۸۱ |
شماره | ۵ |
شماره صفحات | از صفحه ۵۷ تا ۷۰ مجله |
ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
وظایف سازمانها و نهادها در ترویج فرهنگ مهدویت عنوان مقالهای است به زبان فارسی که به بررسی موضوع وظیفه مردم و مراکز دولتی در ترویج فرهنگ مهدویت میپردازد. این مقالهٔ ۱۴ صفحهای به قلم محسن قرائتی نگاشته شده و در فصلنامه انتظار موعود (شماره ۵، پاییز ۱۳۸۱) منتشر گشته است.[۱]
چکیده مقاله
نویسنده در ابتدای چکیده مقاله مینویسد:وظایف شیعه در برابر حضرت بقیة الله(ع)، بر دوگونه است: وظایف فردی؛ وظایف جمعی. برخی از کارها، بر عهده افراد است و بعضی از وظایف، بر عهده نهادها و سازمانها و تشکلها. نوشتار حاضر، وظیفه مردم و مراکزی مانند حوزه و مساجد و تکیهها و صدا وسیما و عقیدتی - سیاسی نیروهای مسلح و... را شمرده است»[۱]
فهرست مقاله
- اشاره
- پیش در آمد
- وظایف مردم
- وظایف عقیدتی - سیاسی نیروهای مسلح
- وظایف مساجد و تکایا
- وظایف صدا و سیما
- وظایف واعظان و مداحان
- وظایف نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاهها
- وظایف اداره اوقاف
- وظایف حوزه و سازمان و دفتر تبلیغات اسلامی
- سخن پایانی
- پینوشتها
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین محسن قرائتی (متولد ۱۳۲۴ ش، کاشان)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: على آقا نجفى، جعفر صبوری کاشانی پیگیری کرد. او در مبارزات انقلاب اسلامی نقش فعالی داشت و ریاست و نمایندگی ولی فقیه در سازمان نهضت سوادآموزی از جمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر تدریس دروس مختلف تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر در آورده است. «جهتنما»، «با قرآن در سرزمین وحی»، «غدیر در قرآن»، «قرآن و امام حسین»، «زندگی مهدوی در سایه دعای عهد»، «امامت»، «وظایف سازمانها و نهادها در ترویج فرهنگ مهدویت»، «شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم»، «بررسی نقش و وظیفه نهادهای دینی در ترویج نظام تربیتی انتظار محور»، «پرتوی از آیههای مهدوی»، «اصول عقاید»، «امر به معروف و نهی از منکر» و «یک صد و پنجاه موضوع از قرآن و احادیث» برخی از این آثار است.[۲]