ولیجه
مقدمه
فرد معتمد از غیر اهل شخص[۱]، بطانه[۲]، دوست همراز. اصل آن "ولج" به معنای دخول[۳] و ورود در محیط چیزی با اتصال[۴].
﴿وَلَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَا رَسُولِهِ وَلَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً﴾[۵].
در قرآن کریم از گرفتن ولیجه از غیر خدا و رسول و مؤمنین نهی شده است: ﴿وَلَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَا رَسُولِهِ وَلَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً﴾[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۸۳.
- ↑ ابنفارس، معجم مقاییس اللغة، ج۶، ص۱۴۲.
- ↑ ابنفارس، معجم مقاییس اللغة، ج۶، ص۱۴۲.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۴، ص۱۹۶.
- ↑ «آیا پنداشتهاید که به خود واگذاشته میشوید در حالی که هنوز خداوند کسانی از شما را که جهاد کردهاند و جز خداوند و پیامبرش و مؤمنان همرازی نگزیدهاند معلوم نداشته است؟! و خداوند از آنچه انجام میدهید آگاه است» سوره توبه، آیه ۱۶.
- ↑ «آیا پنداشتهاید که به خود واگذاشته میشوید در حالی که هنوز خداوند کسانی از شما را که جهاد کردهاند و جز خداوند و پیامبرش و مؤمنان همرازی نگزیدهاند معلوم نداشته است؟! و خداوند از آنچه انجام میدهید آگاه است» سوره توبه، آیه ۱۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۵۰۶.