بنی اسد بن خزیمه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

غالب اسدیان [[سیاست]] خصمانه‌‌ای در برابر [[مسلمانان]] در پیش گرفتند و بارها به [[توطئه]] چینی بر ضدّ مسلمانان پرداختند، از این رو پیامبر در دوره [[مدنی]] عمدتاً با اسدیان همپیمان با [[غطفان]] و [[یهود]] که از جانب شمال، یثرب را [[تهدید]] می‌‌کردند رویارویی داشت و اقداماتی برای محدود‌سازی ایشان انجام داد. پس از [[غزوه احد]] ([[سال سوم هجری]]) تیره‌‌ای از آنان که می‌‌پنداشتند [[دولت]] [[مدینه]] [[ضعیف]] شده در صدد [[حمله]] به آن [[شهر]] برآمدند؛ اما قبل از عملی ساختن نقشه خود، رسول خدا آنان را غافلگیر و با فرستادن سریه‌‌ای به [[فرماندهی]] [[ابو سلمه]] و [[عبد الله بن انیس]]، توطئه ایشان را خنثا کرد.<ref> المغازی، ج ۱، ص ۳۴۲؛ الطبقات، ابن سعد، ج ۲، ص۳۸‌‌ـ‌‌۳۹.</ref> کلبی <ref>مجمع‌‌البیان، ج ۹، ص ۱۴۲؛ تفسیر قرطبی، ج ۱۶، ص ۱۹۰؛ کشف‌‌الاسرار، ج ۹، ص ۱۴۷.</ref> و [[ابن عباس]] و برخی دیگر [[مفسران]] <ref>تفسیر قرطبی، ج ۱۶، ص ۱۹۰.</ref> [[نزول آیه]] {{متن قرآن|وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا لَوْ كَانَ خَيْرًا مَا سَبَقُونَا إِلَيْهِ وَإِذْ لَمْ يَهْتَدُوا بِهِ فَسَيَقُولُونَ هَذَا إِفْكٌ قَدِيمٌ}}<ref>«و کافران درباره مؤمنان گفتند: اگر آن (ایمان به قرآن) خیر می‌بود آنان در آن بر ما پیشی نمی‌گرفتند  و چون با آن (قرآن) رهیاب نشده‌اند خواهند گفت که این دروغی دیرین است» سوره احقاف، آیه ۱۱.</ref> را درباره قبایلی از جمله بنی‌‌اسد دانسته‌‌اند که نسبت به [[اسلام]] [[قبایل]] [[غفار]] و أسلم خرده گرفته، به [[تمسخر]] ایشان می‌‌پرداختند و می‌‌گفتند: اگر در این [[دین]] خیری می‌‌بود، آنان بر ما [[سبقت]] نمی‌‌گرفتند؛ اما به نظر می‌‌رسد با توجه به مکی بودن [[سوره احقاف]] این [[آیات]] درباره [[قریشیان]] نازل شده و بعدها بر [[بنی اسد]] و دیگر قبایل [[تطبیق]] شده است، چنان‌‌که [[قتاده]] بر این [[باور]] است که آن در [[شأن]] [[قریش]] نازل شده است.<ref>تفسیر قرطبی، ج ۱۶، ص ۱۹۰.</ref> بنی‌‌اسد در [[سال پنجم هجری]] به [[فرماندهی]] [[طلیحة بن خویلد اسدی]] در [[غزوه]] [[خندق]] به رویارویی با [[مسلمانان]] پرداختند،<ref>المغازی، ج ۲، ص ۴۴۳؛ الطبقات، ابن سعد، ج ۲، ص ۵۴.</ref> از این رو برخی [[مفسّران]]،<ref>مجمع‌‌البیان، ج ۸، ص ۱۲۶؛ روض الجنان، ج ۱۵، ص ۳۷۰؛ زاد المسیر، ج ۶، ص ۱۸۳؛ تفسیر قرطبی، ج ۱۴، ص ۹۵.</ref> مقصود از کلمه {{متن قرآن|فَوْقِ}} در [[آیه]] {{متن قرآن|إِذْ جَاءُوكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا}}<ref>«هنگامی که از فراز و فرودتان بر شما تاختند و آنگاه که چشم‌ها کلاپیسه  شد و دل‌ها به گلوها رسید و به خداوند گمان‌ها (ی نادرست) بردید؛» سوره احزاب، آیه ۱۰.</ref> را اشاره به جایی می‌‌دانند که [[قبیله]] بنی‌‌اسد و برخی دیگر از [[سپاه]] احزاب از آن سمت وارد شده، موضع گرفتند.