غیب اضافی یا نسبی چیست و مصداق‌های آن کدام‌اند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع اصلی       = [[علم غیب معصوم (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ علم غیب]]

| موضوع فرعی       = غیب اضافی یا نسبی چیست و مصداق‌های آن کدام‌اند؟

| تصویر             = 7626626262.jpg

| اندازه تصویر     = 200px

| نمایه وابسته     = [[اقسام علم غیب (نمایه)|اقسام علم غیب]]

| مدخل اصلی         = [[علم غیب]]

| موضوعات وابسته   =  

| پاسخ‌دهنده         =

| پاسخ‌دهندگان       = [[علامه طباطبایی]]؛ [[مرتضی مطهری|مطهری]]؛ [[محمد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی]]؛ [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]]؛ [[سید عبدالحسین طیب|طیب]]؛ [[محس ن غرویان|غرویان]]؛  [[علی خیاط|خیاط]]؛ [[سید محمد حسین میرباقری|میرباقری]] و [[محمد رضا غلامی|غلامی]]؛ [[محمد نظیر عرفانی|عرفانی]]؛ [[سید نسیم عباس نقوی|نقوی]]؛ [[منصف علی مطهری]]؛ خانم [[معصومه رمضانی استارمی|رمضانی]] و [[پرسمان (وبگاه)|پژوهشگران وبگاه پرسمان]]

«غیب نسبی، غیبت در برخی از مقاطع وجودی و از بعضی از انسان‌هاست. مانند فرشتگان که اگرچه برای انبیاء و اولیاء قابل رویت می‌باشند ولی سایر انسان‌ها قادر به دیدن آنها نیستند. این نوع از غیب، هم با علم حصولی و هم علم حضوری قابل شناخت است. تفکر و تعقل، راه را برای تأیید وحی و امکان شهود قلبی می‌گشاید. یا به عبارتی می‌توانیم موجودات عالم را تا موقعی که متعلق علم ما قرار نگرفته‌اند غیب نسبی بنامیم. از این رو، غیبی که در آیۀ {{متن قرآن|[[با توجه به آیه ۵۹ سوره انعام چگونه علم غیب غیر از خدا ثابت می‌شود؟ (پرسش)|وَيَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلاَّ يَعْلَمُهَا وَلاَ حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الأَرْضِ وَلاَ رَطْبٍ وَلاَ يَابِسٍ إِلاَّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ]]}}<ref>« و او آنچه را در خشکی و دریاست می‌داند و هیچ برگی فرو نمی‌افتد مگر که او آن را می‌داند و هیچ دانه‌ای در تاریکی‌های زمین و هیچ تر و خشکی نیست جز آنکه در کتابی روشن آمده است». سوره انعام، آیه۵۹.</ref> ذکر شده از نوع همین غیب نسبی است زیرا امور محدود و مقدری را بیان فرموده که تعلق علم به آن محال نیست. لازم به ذکر است که تقسیم موجود به غیب و شهادت تنها از نظر معرفت شناختی است و نه وجودشناختی. تقسیم موجود به غیب و شهادت، به لحاظ معرفت است نه به لحاظ اصل ذات خود شیء؛ یعنی نظیر تقسیم موجود به واجب و ممکن نیست که امر عینی است و نه معرفتی؛ چون اگر معرفت اصلا مطرح نباشد، تقسیم موجود به غیب و شهادت نیز روا نیست. البته ملزوم آن، یعنی تقسیم موجود به مجرد و مادی، یک امر نفسی و عینی است نه نسبی و علمی، ولی لازم تجرد و مادیت که غیب و شهادت است امری معرفتی و علمی است»<ref>[http://www.ettelaathekmatvamarefat.com/new/index.php?option=com_content&view=article&id=1531:1395-12-07-11-04-41&catid=90:mag-11&Itemid=103 نقش ایمان به غیب در امیدبخشی به زندگی]</ref>.