واقعه رده در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از بررسی دقیق متون و [[منابع تاریخی]]، که درباره ماجرای «ردّه» [[سخن]] گفته‌اند، چنین برمی آید که شورشیان علیه [[خلافت]] [[مدینه]] دارای [[فکر]] و انگیزه واحدی نبودند و از این نظر، ناهمگونند. هر چند نقاط اشتراکی نیز در آنها وجود دارد، اما این ناهمگونی نشان دهنده این مطلب است که شورشیان همه مرتد نبودند، بلکه این دستگاه خلافت بود که برای [[تحکیم]] پایه حکومت خود، بر همه برچسب «ارتداد» زد و این را بهانه [[کشتار]] آنان قرار داد. نخستین [[شاهد]] بر چندگونه بودن متهمان به [[ارتداد]]، گفتار خود [[ابوبکر]] است که می‌‌گوید: {{عربی|"فَمِنْهُمْ مَنْ اِرْتَدَّ و ادّعی النبوّةَ و مِنْهُمْ مَنْ اِرْتَدَّ و مَنَعَ الزَکاةَ"}}. همو در سخنان دیگری خطاب به [[عمر]] می‌‌گوید: {{عربی|"وَ اَمَّا مَنْ اِرْتَدَّتْ مِنْ هؤلاء الْعَرَبِ، فَمِنْهُمْ مَنْ لایُصَلّی وَ قَدْ کَفَرَ بالصَّلاةِ وَ مِنْهُمْ مَنْ یُصَلّی وَ قَدْ مَنَعَ الزّکاةَ"}}. <ref> واقدی، کتاب الردّه، ص۴۸ و ۵۱.</ref>