امامت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

متفکرین و نظریه پردازان انقلاب اسلامی با الگوگیری از معانی لغوی، امام را به [[حاکم]] و [[پیشوایی]] که از طرف [[پروردگار]] تعیین می‌شود<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در تاریخ ۲۰/۷/۱۳۵۳.</ref> و به تعبیر دیگر زعامت و رهبری اجتماع<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، [[امامت و رهبری - شهید مطهری (کتاب)|امامت و رهبری - شهید مطهری]]، ص47 و 50؛[[مرتضی مطهری]]، حماسه حسینی، جلد دوم، ص۲۴۸.</ref> معنا کرده‌اند. امامت از دید ایشان به معنای پیشوایی است؛ امام یک مرجع و پیشوای احکام دینی است همچنانکه یک [[زعیم]] [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] نیز [[پیشوا]]ست و همچنان که یک مربی [[باطنی]] و راهنمای معنوی از [[باطن]] ضمیر نیز پیشوا است<ref>[[مرتضی مطهری]]، مجموعه آثار، ج۳، ص۲۸۵.</ref>. از منظر ایشان وقتی [[انسان]] می‌خواهد انسان‌های دیگر را اداره کند یا وقتی موضوع، [[رشد]] و اداره انسان‌های دیگر باشد، آن را [[مدیریت]] و [[رهبری]] می‌نامیم. این نوع از رشد در اصطلاح [[اسلامی]] [[هدایت]] و به تعبیر رساتر امامت نامیده می‌شود و دقیق‌ترین کلمه‌ای که بر کلمه امامت منطبق می‌شود همین کلمه رهبری است<ref>[[مرتضی مطهری]]، مجموعه آثار، ج۳، ص۳۱۸.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۱۷.</ref> از منظر ایشان طبق این معنا، [[پیامبراکرم{{صل}}]] نیز امام بود. چنانچه قرآن کریم در مورد حضرت ابراهیم{{ع}} که یکی از انبیای الهی{{{عم}} بود، از واژه امام استفاده کرده و فرموده: {{متن قرآن|إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا}}<ref>«من تو را پیشوای مردم می‌گمارم» سوره بقره، آیه ۱۲۴.</ref>.<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در تاریخ ۲۰/۷/۱۳۵۳.</ref>.  

ایشان ضمن پذیرش معنای اصطلاح کلامی امامت، آن را به [[ریاست عمومی]] در [[دین]] و دنیا تعریف کرده‌ و گفته‌اند: امامت از آن جهت که ریاست در دین است، قهراً ریاست در [[دنیا]] هم خواهد بود.<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، [[امامت و رهبری - شهید مطهری (کتاب)|امامت و رهبری - شهید مطهری]]، ص50-92</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۱۷.</ref>.