تیمم در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

نخستین جزء تیمم، نیت و [[قصد قربت]] است.<ref>المغنی، ج ۱، ص۹۱؛ مسالک الافهام،شهید، ج ۱، ص۱۱۴؛ المجموع، ج ۱، ص۳۱۴، ج ۲، ص۲۲۰.</ref> [[لزوم]] نیت از آن روست که تیمم، عملی [[عبادی]] به شمار می‌‌رود و [[مکلف]] باید آن را خالصانه به جای آورد: {{متن قرآن|وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ}}<ref>«و فرمانی نیافته بودند جز این که خدا را در حالی که دین خویش را برای او ناب داشته‌اند، با درستی آیین، بپرستند» سوره بینه، آیه ۵.</ref>.<ref>الرسائل السعدیه، ص۸۵؛ المعتبر، ج ۱، ص۳۹۰؛ کنز العرفان، ج ۱، ص۳۲.</ref> و [[اخلاص]] نیز بدون نیت محقق نمی‌شود <ref>المعتبر، ج ۱، ص۳۹۰.</ref> این شرط در [[احادیث]] از جمله [[حدیثی]] از [[پیامبر]] {{صل}} نیز مطرح شده است.<ref>وسائل الشیعه، ج ۱، ص۴۸؛ صحیح البخاری، ج ۱، ص۲؛ سنن ابن ماجه، ج ۲، ص۱۴۱۳.</ref> درباره [[زمان]] نیت کردن در تیمم، برخی برآن‌اند که نیت باید هنگام زدن دست‌ها بر [[زمین]] باشد؛ زیرا از تعبیر {{متن قرآن|فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا}}<ref> سوره نساء، آیه ۴۳.</ref> می‌‌توان دریافت که زدن دست‌ها بر زمین نخستین کار در تیمم است؛<ref> مسالک الافهام، کاظمی، ج ۱، ص۶۸؛ تفسیر جامع آیات الاحکام، ج ۱، ص۱۱۳.</ref> ولی عده‌ای معتقدند نیت باید هنگام مسح پیشانی باشد،<ref>مسالک الافهام، کاظمی، ج ۱، ص۶۸؛ الفقه الاسلامی، ج ۱، ص۵۸۲.</ref> زیرا زدن دست‌ها بر زمین همانند برداشتن آب برای شستن صورت در [[وضو]]، مقدمه تیمم است نه جزء آن<ref>مشرق الشمسین، ص۳۳۹؛ مسالک الافهام، کاظمی، ج ۱، ص۶۸؛ التنقیح، ج ۱۰، ص۱۴۹.</ref>. در برابر، عده‌ای نیت را در تیمم لازم ندانسته‌اند.<ref>الرسائل السعدیه، ص۸۵؛ منتهی المطلب، ج ۱، ص۱۴۵؛ بدایة المجتهد، ج ۱، ص۵۸.</ref>.<ref>[[محمد صادق یوسفی مقدم|یوسفی مقدم، محمد صادق]]، [[تیمم (مقاله)|مقاله «تیممم»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص.</ref>