نماز جماعت در معارف و سیره معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[نماز جماعت]] لازم است صف‌های جماعت مرتب باشد؛ به همین جهت [[رسول خدا]]{{صل}} به [[یاران]] خود دستور می‌داد صف‌ها را مرتب سازند. [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|أَقِيمُوا صُفُوفَكُمْ فَإِنِّي أَرَاكُمْ مِنْ خَلْفِي كَمَا أَرَاكُمْ مِنْ قُدَّامِي وَ مِنْ بَيْنِ يَدَيَ وَ لَا تُخَالِفُوا فَيُخَالِفَ اللَّهُ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ}}<ref>شیخ صدوق، من ‎لایحضره ‎الفقیه، ج۱، ص۳۸۵.</ref>: صف‌هایتان را به پا دارید؛ زیرا من از پشت سرم شما را می‌بینم، همان‌طور که از جلوی پاها و مقابلم می‌بینم و پراکنده نایستید که [[خدا]] دل‌هایتان را از هم پراکنده و جدا می‌گرداند». در روایتی مشابه هم فرمود: صف‌ها را به پا دارید؛ پهلو به [[پهلوی]] هم بایستید تا بین شما شکافی نباشد<ref>احمد بن محمد برقی، المحاسن، ص۸۰؛ شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص۲۳۰: {{متن حدیث|يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَقِيمُوا صُفُوفَكُمْ وَ امْسَحُوا بِمَنَاكِبِكُمْ لِئَلَّا يَكُونَ فِيكُمْ خَلَلٌ}} و مانند آن در ابن‌ابی‌جمهور احسائی، عوالی اللئالی العزیزیة فی الأحادیث الدینیه، ج۱، ص۳۴۳: {{متن حدیث|سَوُّوا بَيْنَ صُفُوفِكُمْ وَ حَاذُوا بَيْنَ مَنَاكِبِكُمْ لِئَلَّا يَسْتَحْوِذَ عَلَيْكُمُ الشَّيْطَانُ}}.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|أَتِمُّوا الصُّفُوفَ إِذَا وَجَدْتُمْ خَلَلًا}}<ref>شیخ صدوق، من ‎لایحضره ‎الفقیه، ج۱، ص۳۸۶؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۳، ص۲۸۰؛ فقه الرضا{{ع}}؛ ص۱۲۳؛ ابوجعفر محمد بن حسن صفار قمی، بصائر الدرجات، ص۴۲۰.</ref>: «صف‌هایتان را کامل نمایید، وقتی در آنها شکافی می‌بینید»<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص ۱۰۸.</ref>.

[[شیخ طوسی]] آورده: {{متن حدیث|مَنْ أَمَّ قَوْماً وَ فِيهِمْ مَنْ هُوَ أَعْلَمُ مِنْهُ...}}<ref>شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۳، ص۵۶: {{متن حدیث|مَنْ أَمَّ قَوْماً وَ فِيهِمْ مَنْ هُوَ أَعْلَمُ مِنْهُ وَ أَفْقَهُ لَمْ يَزَلْ أَمْرُهُمْ إِلَى السَّفَالِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}.</ref>: «هر کس امامت کند قومی را درحالی‌که در میان آنان فردی دانشمندتر است». در دیگر آثار [[صدوق]] مانند این خبر آمده و در آن تعبیر «اعلم و افقه» بیان شده است<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، ص۳۲۶؛ همو، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص۲۰۶.</ref>. در [[محاسن]] تعبیر «اعلم یا أفقه» آمده است<ref>احمد بن محمد برقی، المحاسن، ص۹۳: {{متن حدیث|مَنْ أَمَّ قَوْماً وَ فِيهِمْ مَنْ هُوَ أَعْلَمُ مِنْهُ وَ أَفْقَهُ لَمْ يَزَلْ أَمْرُهُمْ إِلَى السَّفَالِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}.</ref>. امامت را می‌توان به معنای [[رهبری جامعه]] هم دانست؛ ولی با توجه به نقل [[من لایحضره الفقیه]] به معنای پیش‌نمازی است.