بحث:جنگ جمل در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پیمان‌شکنان]]، با همۀ تفاوت‌هایی که در [[فکر]] و [[انگیزه]] و سوابق و موقعیّت داشتند، در ضدّیت با [[امام علی|علی]] {{ع}} و [[توطئه]] بر ضدّ [[حکومت]] [[مشروع]] او ائتلاف کردند و همراه شدند و [[عایشه]] را همراه خود ساختند، تا از وجهۀ [[اجتماعی]] او به عنوان [[همسر]] [[پیامبر]] و [[دختر خلیفۀ اول]] استفاده کنند<ref>جَمَل به معنای شتر است. چون عایشه در این فتنه بر شتر سوار بود، این جنگ به جنگ جمل شهرت یافت. امام علی هم در نهج البلاغه از مردم بصره و از آن پیمان‌شکنان به عنوان سپاه زن و پیروان حیوان (جند المرئه و اتباع البهیمه) یاد کرده است. نهج البلاغه، صبحی صالح، خطبه ۱۳.</ref>. آنان به [[بصره]] رفتند و آنجا را پایگاه فعالیت خویش ساختند. [[سپاه]] [[عایشه]] در مسیر رفتن به [[بصره]] به منطقۀ حوأب رسید که سگان آنجا پارس می‌کردند. به یاد [[حدیثی]] از [[پیامبر]] افتاد که او را هشدار داده بود. خواست برگردد، ولی [[شهادت]] [[دروغ]] کسانی که گفتند از حوأب گذشته‌ایم، سبب شد راه را ادامه دهد. [[پیمان]] شکنان در نواحی [[بصره]] مستقر شدند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۸۳.</ref>.

گرچه شمار [[سپاه کوفه]] (حداکثر [[دوازده]] هزار نفر) در مقایسه با [[استعداد]] [[بسیج]] نیرو از این اردوگاه نظامی بزرگ [[اسلامی]]، مطلوب نبوده است، ولی نظر به آرایشی که [[امیرمؤمنان]]{{ع}} به هنگام [[جنگ جمل]] به [[سپاه]] خود می‌دهد، معلوم می‌شود عمده نیروهای آن حضرت از [[کوفیان]] بودند. از هشت دسته‌ای که [[سپاه حضرت امیر]]{{ع}} را تشکیل می‌دادند، هفت دسته، متشکل از نیروی گروه‌های هفت‌گانه قبایل مختلف مستقر در [[کوفه]]، و یک دسته نیز، از [[مردم]] [[حجاز]]، [[سازمان]] یافته بود. ترکیب [[سپاه امیرالمؤمنین]]{{ع}} و پرچم‌هایی که آن حضرت برای فرماندهان این هشت دسته، بست از این قرار بود:

# قبایل حِمْیر و [[هَمْدان]] به فرماندهی [[سعید بن قیس همدانی]] با پرچمی که حضرت برای آنها بست.