ویژگی‌های عملی امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[امام علی]]{{ع}}: بار خدایا! من [[بنده]] و ولی توام. مرا برگزیدی و به من [[رضایت]] دادی. بلندم کردی و به آنچه که از [[مقام]] اوصیای خود و [[جانشینی]] اولیایت به من به [[ارث]] رساندی، کرامتم بخشیدی و مرا بی‌نیاز از [[مردم]] و آنان را [[نیازمند]] به من در کار [[دین]] و دنیایشان قرار دادی. به من [[عزت]] دادی و [[بندگان]] را در برابرم [[فروتن]] ساختی. در [[دل]] من [[نور]] خویش را نهادی و به غیر خودت محتاجم نساختی. به من و به [[وسیله]] من، [[نعمت]] دادی و جز خود، [[منت]] هیچ کس را بر من ننهادی و مرا برای زنده کردن حقت و [[گواهی]] بر بندگانت و [[خشنود]] شدن به خاطر خشنودیت و [[خشم]] گرفتن برای خشمت و جز [[حق]]، [[سخن]] نگفتن و جز راست بر زبان نراندن به‌پا داشتی<ref>{{متن حدیث|عنه{{ع}}: اللهُم إنی عَبدُک ووَلِیک، اختَرتَنی وَارتَضَیتَنی، ورَفَعتَنی وکرمتَنی بِما أورَثتَنی مِن مَقامِ أصفِیائِک، وخِلافَةِ أولیائِک، وأغنَیتَنی وأفقَرتَ الناسَ فی دینِهِم ودُنیاهُم، وأعزَزتَنی وأذلَلتَ العِبادَ إلَی، وأسکنتَ قَلبی نورَک ولَم تُحوِجنی إلی‌ غَیرِک، وأنعَمتَ عَلَی وأنعَمتَ بی، ولَم تَجعَل مِنةً عَلَی لِأَحَدٍ سِواک، وأقَمتَنی لِإِحیاءِ حَقک، وَالشهادَةِ عَلی‌ خَلقِک، وأن لا أرضی‌ ولا أسخَطَ إلالِرِضاک وسَخَطِک، ولا أقولَ إلاحَقاً، ولا أنطِقَ إلاصِدقاً}} (المناقب، ابن شهر آشوب، ج ۲، ص ۱۱۸).</ref>.