پرش به محتوا

بنی اسد بن خزیمه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۶۲: خط ۶۲:


برخی [[مفسران]] ذیل [[آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«ای مؤمنان! هر کس از دینش برگردد خداوند به زودی گروهی را می‌آورد که دوستشان می‌دارد و دوستش می‌دارند؛ در برابر مؤمنان خاکسار و در برابر کافران دشوارند، در راه خداوند جهاد می‌کنند و از سرزنش سرزنشگری نمی‌هراسند؛ این بخشش خداوند است که به هر کس بخواهد ارزانی می‌دارد و خداوند نعمت‌گستری داناست» سوره مائده، آیه ۵۴.</ref> که سخن از روی گردانی برخی [[عرب]] از [[اسلام]] است از ایشان یاد کرده، به ارتداد ایشان در عصر [[رسول خدا]]{{صل}} اشاره کرده‌‌اند<ref>غررالتبیان، ص ۲۴۸؛ مبهمات القرآن، ج ۱، ص ۴۰۳؛ التکمیل والاتمام، ص ۱۱۴ ـ ۱۱۵.</ref>. ‌‌این آیه اخطاری است به [[مسلمانان]] که اگر کسانی از ایشان از [[دین]] خود بازگردند، زیانی به [[خدا]] نمی‌‌رسانند و در [[آینده]] [[پروردگار]] متعالی گروهی را برای [[یاری]] اسلام بر می‌‌انگیزد.<ref>[[سید محمود سامانی|سامانی، سید محمود]]، [[بنی اسد بن خزیمه (مقاله)|مقاله «بنی اسد بن خزیمه»]]، [[ دائرة المعارف قرآن کریم ج۶ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۶.</ref>.
برخی [[مفسران]] ذیل [[آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«ای مؤمنان! هر کس از دینش برگردد خداوند به زودی گروهی را می‌آورد که دوستشان می‌دارد و دوستش می‌دارند؛ در برابر مؤمنان خاکسار و در برابر کافران دشوارند، در راه خداوند جهاد می‌کنند و از سرزنش سرزنشگری نمی‌هراسند؛ این بخشش خداوند است که به هر کس بخواهد ارزانی می‌دارد و خداوند نعمت‌گستری داناست» سوره مائده، آیه ۵۴.</ref> که سخن از روی گردانی برخی [[عرب]] از [[اسلام]] است از ایشان یاد کرده، به ارتداد ایشان در عصر [[رسول خدا]]{{صل}} اشاره کرده‌‌اند<ref>غررالتبیان، ص ۲۴۸؛ مبهمات القرآن، ج ۱، ص ۴۰۳؛ التکمیل والاتمام، ص ۱۱۴ ـ ۱۱۵.</ref>. ‌‌این آیه اخطاری است به [[مسلمانان]] که اگر کسانی از ایشان از [[دین]] خود بازگردند، زیانی به [[خدا]] نمی‌‌رسانند و در [[آینده]] [[پروردگار]] متعالی گروهی را برای [[یاری]] اسلام بر می‌‌انگیزد.<ref>[[سید محمود سامانی|سامانی، سید محمود]]، [[بنی اسد بن خزیمه (مقاله)|مقاله «بنی اسد بن خزیمه»]]، [[ دائرة المعارف قرآن کریم ج۶ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۶.</ref>.
[[بنی‌اسد]] بعدها به [[مذهب شیعه]] [[گرایش]] یافتند و دولتی به نام بنی‌مزید را به مرکزیت حله تأسیس کردند.<ref>نک: تاریخ ابن خلدون، ج۳، ص۵۴۶؛ ج۴، ص۳۵۶ به بعد؛ الاعلام، ج۳، ص۲۰۲-۲۰۳.</ref>
نام برخی اسدیان و [[موالی]] ایشان را میان [[اصحاب]] و [[راویان]] از [[معصومان]] می‌توان یافت.<ref>رجال طوسی، ص۲؛ نقد الرجال، ج۱، ص۵۳۱؛ الکافی، ج۵، ص۱۱۲.</ref> [[محمد بن جعفر اسدی]] از وکلای [[عصر غیبت]]<ref>الغیبه، ص۴۱۵؛ اعلام الوری، ج۲، ص۲۶۵-۲۶۶.</ref> از آن جمله است.
بنی‌مزید شاخه‌ای از بنی‌اسد هستند که در [[شهر]] [[حله]] [[عراق]]<ref>تاریخ ابن خلدون، ج۴، ص۳۵۶-۳۵۷.</ref> دولتی [[شیعی]] پدید آوردند و در گسترش [[تشیع]] نقش داشتند<ref>نک: اطلس شیعه، ص۳۶۹.</ref> و مدتی [[راه]] [[حج]] عراق را [[امنیت]] بخشیدند.<ref>تاریخ ابن خلدون، ج۴، ص۱۳۳-۱۳۴.</ref><ref>[[سید محمود سامانی|سامانی، سید محمود]]، [[بنی اسد بن خزیمه (مقاله)|مقاله «بنی اسد بن خزیمه»]]، [[دانشنامه حج و حرمین شریفین ج۵ (کتاب)|دانشنامه حج و حرمین شریفین]]، ج۵، ص:۲۶۱-۲۶۲.</ref>.


==بنی اسد پس از [[رحلت پیامبر]]{{صل}}==
==بنی اسد پس از [[رحلت پیامبر]]{{صل}}==
۱۱۵٬۱۷۷

ویرایش