توحید در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←توحید عرفانی
| خط ۹۴: | خط ۹۴: | ||
یعنی جز ذات پروردگار هیچ موجودی [[شایسته]] [[عبادت]] و [[پرستش]] نیست، پرستش غیر [[خداوند]] مساوی است با [[شرک]] و [[خروج]] از دایره توحید [[اسلامی]]، [[توحید در عبادت]]، یعنی [[لزوم]] [[یگانه‌پرستی]]. یعنی [[یگانگی خداوند]] در [[شایستگی]] برای معبودیّت. پس او یگانه [[معبود]] به [[حق]] است. کلمه {{متن حدیث|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}} همه [[مراتب توحید]] را شامل است و البته مفهوم ابتدائی آن، توحید در عبادت است<ref>مجموعه آثار، ج۳، ص۷۱؛ تکامل اجتماعی انسان، ص۱۱۸.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۲۹۲.</ref> | یعنی جز ذات پروردگار هیچ موجودی [[شایسته]] [[عبادت]] و [[پرستش]] نیست، پرستش غیر [[خداوند]] مساوی است با [[شرک]] و [[خروج]] از دایره توحید [[اسلامی]]، [[توحید در عبادت]]، یعنی [[لزوم]] [[یگانه‌پرستی]]. یعنی [[یگانگی خداوند]] در [[شایستگی]] برای معبودیّت. پس او یگانه [[معبود]] به [[حق]] است. کلمه {{متن حدیث|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}} همه [[مراتب توحید]] را شامل است و البته مفهوم ابتدائی آن، توحید در عبادت است<ref>مجموعه آثار، ج۳، ص۷۱؛ تکامل اجتماعی انسان، ص۱۱۸.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۲۹۲.</ref> | ||
=== | ===[[توحید عرفانی]]=== | ||
توحید عرفانی، عبارت است از [[وحدت وجود]] و اینکه جز خدا، [[شؤون]]، [[اسماء]]، صفات و تجلیّات او چیزی وجود ندارد. سیر و سلوک عرفانی نیز وراء [[زهد]] اسلامی است؛ زیرا در سیر و سلوک یک [[سلسله]] معانی و مفاهیم طرح می‌شود، از قبیل [[عشق]] و [[محبت خدا]]، فنا در خدا، تجلّی خدا بر [[قلب]] عارف که در زهد اسلامی مطرح نیست. [[طریقت]] عرفانی نیز امری است وراء [[شریعت اسلامی]]، زیرا در [[آداب]] طریقت مسائلی طرح می‌شود که [[فقه]] از آنها بی‌خبر است<ref>خدمات متقابل اسلام و ایران، ص۶۳۶.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۲۹۲.</ref> | توحید عرفانی، عبارت است از [[وحدت وجود]] و اینکه جز خدا، [[شؤون]]، [[اسماء]]، صفات و تجلیّات او چیزی وجود ندارد. سیر و سلوک عرفانی نیز وراء [[زهد]] اسلامی است؛ زیرا در سیر و سلوک یک [[سلسله]] معانی و مفاهیم طرح می‌شود، از قبیل [[عشق]] و [[محبت خدا]]، فنا در خدا، تجلّی خدا بر [[قلب]] عارف که در زهد اسلامی مطرح نیست. [[طریقت]] عرفانی نیز امری است وراء [[شریعت اسلامی]]، زیرا در [[آداب]] طریقت مسائلی طرح می‌شود که [[فقه]] از آنها بی‌خبر است<ref>خدمات متقابل اسلام و ایران، ص۶۳۶.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۲۹۲.</ref> | ||