محمد بن زکریای غلابی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوعبدالله محمد بن زکریا بن دینار غلابی بصری بغدادی ضبی اهل بصره[۱] و از موالیان بنی غلاب بود[۲] و از عبدالله بن رجاء غدانی، بکار بن محمد، ابوولید طیالسی، ابوزید انصاری و ابن عایشه روایت کرده و هلال بن محمد، فهید بن ابراهیم بن فهد و ابوالقاسم طبرانی از او روایت کرده‌اند.[۳] رجال‌نویسان شیعه وی را از علمای برجسته امامیه در بصره خوانده و او را آشنا به تاریخ و سیره دانسته‌اند.[۴] از رجالیون اهل سنت، صفدی و دارقطنی، وی را ضعیف و جاعل حدیث خوانده‌اند[۵] و ابن حبان می‌‌نویسد: اگر از ثقات روایت کند قابل قبول است.[۶] وی بنا به قول برخی از رجالیون، به سال ۲۹۸ هـ در بصره از دنیا رفت،[۷] هر چند سال‌های بعد از ۲۸۰[۸] و ۲۹۰ هـ [۹] نیز ذکر شده است.

آثار او عبارت‌اند از: مقتل امیرالمؤمنین، مقتل الحسین بن علی(ع)، اخبار فاطمه(س) و منشاها و مولدها، الوافدین، النهر الاجواد دو کتاب کوچک و بزرگ با نام الصفین دو کتاب کوچک و بزرگ با نام الجمل، الجبل، اخبار زید(ع)[۱۰] التوابین عین الوردة الحرّه المبخلین[۱۱] البخلاء و الحدیث.[۱۲] از آثار وی برمی‌آید که او در حوزه تاریخ اسلامی، به ویژه رویدادها و وقایع صدر اسلام تبحر داشته است.[۱۳]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. الثقات ۹/۱۵۴.
  2. الاعلام ۶/۱۳۰.
  3. تاریخ الاسلام ۲۱/۲۵۹.
  4. رجال النجاشی ۲/۲۴۰.
  5. الوافی بالوفیات ۳/۷۷.
  6. الثقات ۹/۱۵۴.
  7. رجال النجاشی ۲/۲۴۰.
  8. لسان المیزان ۵/۱۶۹.
  9. سیر اعلام النبلاء ۱۳/۵۳۴.
  10. رجال النجاشی ۲/۲۴۰.
  11. الفهرست (الندیم) ۱۲۱.
  12. الذریعه ۳/۵۱ و ۶/۳۶۲.
  13. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۷۲۳.