ویژگی‌های کارهای اجتماعی امام مهدی در دوران غیبت چیست؟ (پرسش)
| ویژگی‌های کارهای اجتماعی امام مهدی در دوران غیبت چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل بالاتر | مهدویت / غیبت امام مهدی |
| مدخل اصلی | کلیات غیبت امام مهدی |
| مدخل وابسته | ؟ |
| تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
ویژگی‌های کارهای اجتماعی امام مهدی (ع) در دوران غیبت چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
پاسخ نخست
آیت الله شهید سید محمد صدر در کتاب «تاریخ غیبت کبری» در این‌باره گفته است:
«کارهای اجتماعی حضرت مهدی (ع) تا اندازهای که پنهانی عنوان ایشان محفوظ بماند، ممکن است به چندین ویژگی متصف گردد. کارهای امام (ع) مؤثر و پیوسته ثمربخش است و اگر هم نتیجه ندهد، به سبب کوتاهی و تقصیر دیگران است. و ما اهمیت عمل آن حضرت را در اینکه مثلا عضو یک جمعیت خیریه و یا سرپرست یک موقوفه همگانی است، نمیدانیم؛ و اگر چه این نیز ممکن است و با اهمیت میباشد، ولی مهمتر از آن این است که ایشان پایهگذار کارهای عام المنفعه و جلوگیری از شر و ستم - تا آنجا که مؤثر در شرط روز موعود نباشد - هستند.
بدین معنی که هرگاه آن حضرت اهمیت کاری و یا خطرات کارهای ستمکاری را نسبت به جامعه اسلامی مشاهده نماید، با ایجاد آنچه که بهتر باعث برطرف شدن ستم میگردد و با تدبیر و کیاست مخصوص به خود، نزدیکترین، مناسبترین، و پرتأثیرترین راه را برای انجام عمل برمیگزیند. و گاهی پیش از آنکه ستمکار عملی را انجام دهد کاری میکند که از ظلم او جلوگیری شود.
چنانکه بارها در دوران غیبت صغری، اتفاق افتاد که امام (ع) به نمایندگان خود دستور میداد که مثلا هیچگونه پولی از کسی نپذیرند، و آنان بدون اینکه علت این دستور را بفهمند، فرمان حضرت را امتثال کرده و بعدها میفهمیدند که حکومت وقت اموالی را برای آنها فرستاده، تا بهانه ای برای جلب و سخت‌گیری بر آنان پیدا کند[۱]. و امام (ع) با این دستورها نقشههای آنان را باطل ساخته است. و هر کس مانند این کار را یک بار یا بیشتر انجام دهد، میتواند هر وقت که بخواهد بدان عمل کند.
اما هرگاه از بین بردن ظلم و ستم متوقف بر این باشد که حضرت مهدی (ع) خود را برای بعضی از افراد آشکار سازد، در این صورت نیز طبق برنامه و نقشهای خاص انجام میگیرد، که در بخش‌های آینده به بررسی آنها خواهیم پرداخت، و لکن اگر ظهور و آشکار شدن حضرت مفاسدی در برداشته باشد و وضع آن حضرت روشن گردد، در این صورت دیگر کاری نمیشود کرد و ظلم و ستم به حال خود باقی مانده و امام (ع) کاری انجام نمیدهد. و به هر حال نسبت به کارهای شایسته، امکان دارد آن حضرت شخصی و یا جماعتی را برای انجام آنها به راه انداخته و یا گروهی را وادار سازد تا اینگونه کارها را انجام دهد و آنان را به اندازه کافی تأیید نماید و موانع را از سر راه آنان بردارد و کارها طبق طبیعت ویژه خود، با اینکه مورد تأیید امام (ع) میباشد، در عین حال ممکن است به جهت کوتاهی و یا تقصیر گردانندگان، عقبنشینی کرده، جامه عمل به خود نپوشند. و اما نسبت به کاری که ستمکار میخواهد انجام دهد، آن حضرت (ع) خود برای جلوگیری از آن، و یا کمتر کردن تأثیرش، اقدام مینماید.
بدین ترتیب که یا آن شخص را قانع مینماید که دست از کار خویش بکشد و از آن منصرف شود و یا وسایل و ابزار آن را کندتر میکند که نتواند انجام دهد و در تنگنا قرار گیرد. و یا به طور کلی کار او از تأثیر میافتد. و یا مقدمات برانداختن آن را از راه قیام و مبارزه علیه آن ستمگر از سوی دیگران، فراهم میسازد»[۲].
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
- ↑ تاریخ الغیبة الصغری، ۶۰۳
- ↑ صدر، سید محمد، تاریخ غیبت کبری، ص۷۴-۷۶.