چرا بی‌تفاوتی منتظران برای زمینه‌سازی را یکی از محورهای آسیب‌شناسی مهدویت شمرده‌اند؟ (پرسش)
| چرا بی‌تفاوتی منتظران برای زمینه‌سازی را یکی از محورهای آسیب‌شناسی مهدویت شمرده‌اند؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
| تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
چرا بی‌تفاوتی منتظران برای زمینه‌سازی را یکی از محورهای آسیب‌شناسی مهدویت شمرده‌اند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
پاسخ نخست
آقای محمد علی کریمی، در کتاب «آیا ظهور نزدیک است» در این‌باره گفته است:
«آسیبی که در این حوزه به دلیل پرداختن به علائم ظهور وجود دارد در این است که انتظار را به عنوان یک حالت تلقی کرده، به شعار انتظار بسنده کنیم؛ در حالی که انتظار اقدام و انجام وظیفه در فراهم ساختن زمینه‌های ظهور است. چنانچه امام صادق (ع) فرمودند: "هریک از شما باید خود برای قیام قائم آماده کند ولو یک تیر را"[۱]. همان‌طور که ظهور و خروج حضرت موسی (ع) برای نجات بنی‌اسرائیل ۱۷۰ سال جلو افتاد، به‌خاطر اینکه بنی‌اسرائیل برای این امر مهم، ۴۰ روز دعا و تضرع کرده و ضجه زدند و ملتمسانه آن را از خداوند خواستند و خدواند به واسطه این تضرع و ناله آنها ۱۷۰ سال باقی مانده را بر آنها بخشید و به موسی فرمان داد که آنها را نجات دهد. اگر بنی‌اسرائیل این کار را نمی‌کردند باید تا آخر مهلت مقرر صبر می‌کردند حال آن که با دعا این زمان را به جلو انداختند. امام صادق (ع) به ما فرموده‌اند: اگر شما نیز همین‌طور برای ظهور حضرت دعا کنید، فرج نزدیک شده و محقق خواهد شد. و اگر مانند آنان نباشید، امر ظهور به انتهای زمان معین خود می‌رسد[۲]. برای رسیدن به ظهور باید حرکت کرد؛ ظهور تحصیلی است نه حصولی. البته این طور نیست که اگر ما به وظیفه‌مان عمل نکنیم امام ظهور نمی‌کند، بلکه تعجیل در امر ظهور اتفاق نمی‌افتد. هرچند جامعه آکنده از ظلم خودش می‌تواند زمینه‌ساز ظهور نور باشد؛ چون ﴿إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا﴾[۳] پس رسالت ما آوردن حق است، یعنی ما هستیم که باید زمینه‌های ظهور را با تقوا و دوری از گناه آماده کنیم، در غیر این صورت محروم می‌شویم یعنی مانع ما هستیم و از ماست که بر ماست و عدم ظهور به دلیل بی‌قابلیتی ماست چون ما کوتاهی کردیم و نتوانستیم از او حمایت کنیم و او غایب شده است و هنوز هم که هنوز است جامعه قابلیت پذیرش امام را پیدا نکرده است»[۴].
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
- ↑ نعمانی، الغیبه، ص۳۲۰، ح۱۰.
- ↑ «فَلَمَّا طَالَ عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ الْعَذَابُ ضَجُّوا وَ بَكَوْا إِلَى اللَّهِ أَرْبَعِينَ صَبَاحاً فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَى مُوسَى وَ هَارُونَ يُخَلِّصُهُمْ مِنْ فِرْعَوْنَ فَحَطَّ عَنْهُمْ سَبْعِينَ وَ مِائَةَ سَنَةٍ قَالَ وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) هَكَذَا أَنْتُمْ لَوْ فَعَلْتُمْ لَفَرَّجَ اللَّهُ عَنَّا»، تفسیر عیاشی، ج۲، ص۱۵۴.
- ↑ «بی‌گمان باطل از میان رفتنی است» سوره اسراء، آیه ۸۱.
- ↑ کریمی، محمد علی، آیا ظهور نزدیک است، ص ۱۰۴-۱۰۶.