کهیعص در معارف و سیره حسینی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث کهیعص است. مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

کهیعص از حروف مقطّعۀ قرآن در اوّل سورۀ مریم. طبق برخی تفاسیر، این حروف رمزی اشاره به حوادث یا فضایل یا مسائلی دارد که اهل بیت به علم آن آگاهند.

مقدمه

از جملۀ تفسیرها و تأویل‌های این حروف، انطباق آن با حادثۀ کربلاست. در روایات است: حضرت زکریا نام پنج تن آل عبا را از جبرئیل فرا گرفت و چون به نام امام حسینS می‌‌رسید، اندوهگین می‌شد و اشک در چشمش می‌آمد، امّا با نام‌های دیگر، اندوهش میرفت. راز آن را از خداوند پرسید. خداوند با “کهیعص” قصۀ آن را خبر داد. “کاف”، نام کربلاست، “ها”، کشته شدن عترت طاهره است، “یاء” یزید ستمگر، قاتل حسینS است، “عین” عطش حسینS و “صاد” صبر و مقاومت اوست. زکریّا سه روز در مصیبت حسینS گریست و از خدا خواست که فرزندی به او عطا کند و با محبّت او، آزمایشش کند و آنگونه که محمّدa را در سوگ فرزندش به داغ نشاند، او را هم داغدار کند. خداوند، یحیی را به او عطا کرد. یحیی هم همچون حسینS شش ماهه به دنیا آمد. میان یحیی بن زکریا و حسین بن علی شباهت‌های دیگر نیز وجود دارد. سر هر دو مظلومانه بریده شده و سر هر دو در طشت و طبقی پیش طاغوت زمانشان نهاده شد.

منابع

1. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا