احمد بن جعفر قطیعی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابوبکر احمد بن جعفر بن حمدان قطیعی بغدادی در محرم سال ۲۷۴ هجری به دنیا آمد. او در منطقه قطیعه الدقیق بغداد اقامت داشت و از محضر کسانی چون ابراهیم بن اسحاق حربی، اسحاق بن حسن حربی، بشر بن موسی اسدی و ابوخلیفه جمحی حدیث آموخت. [۱] علمای رجال اهل سنّت او را محدثی کثیرالروایه، صدوق، صالح و ثقه دانسته‌اند؛ به گونه‌ای که برحی کتاب‌های حدیثی وی به خاطر غرق شدن در آب، از بین رفت؛ اما خدشه و آسیبی به ثقه و صدوق بودن وی نرسید. کسانی همچون دارقطنی، ابن شاهین، برقانی، ابونعیم و دیگر فقها و محدثان بزرگ اهل سنت از او روایت نقل کرده‌اند. [۲] او در پایان عمرش عقل و بینایی خود را از دست داده بود و هرآنچه که بر او از احادیث خوانده می‌‌شد، متوجه نمی‌شد. او در سال ۳۶۸ هجری در بغداد از دنیا رفت و در نزدیکی مقبره احمد بن حنبل به خاک سپرده شد[۳].

آثاری چون مسند العشره[۴] و القطیعیات فی خمسة اجزاء فی الحدیث را نوشته است[۵].[۶]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲

پانویس

  1. تاریخ بغداد ۴ / ۷۳.
  2. تاریخ الاسلام ۲۶ / ۳۸۹.
  3. تاریخ بغداد ۴ / ۷۳.
  4. کشف الظنون ۲ / ۱۶۸۴.
  5. معجم المؤلفین ۱ / ۱۸۲.
  6. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲، ص۱۱۲.