تعلیم در فقه اسلامی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث تعلیم است. تعلیم از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تعلیم در قرآن - تعلیم در فقه اسلامی - تعلیم در فقه سیاسی - تعلیم در جامعه‌شناسی اسلامی - تعلیم در سیره معصوم - تعلیم در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

آموزش: عمل یاد دادن و یاد گرفتن.

حکم آموزش

آموزش موضوع احکام پنج‌گانه تکلیفی است:

۱. واجب: یاد گرفتن اصول دین، مانند توحید و نبوّت و نیز اصول مذهب، مانند امامت، همچنین احکام و مسائل فروع دین، مانند نماز، روزه، حج، زکات و خمس، واجب است. آموختن احادیث معصومان(ع) جهت حفظ و روایت آن و عمل بدان، همچنین آموختن علم فقه تا رسیدن به مقام فقاهت برای قضاوت کردن و فتوا دادن و نیز یاد گرفتن علم اصول دین (معارف الهی) برای دفع شبهات مخالفان و نجات مؤمنان از گمراهی، واجب کفایی است. یاد دادن علوم یاد شده نیز بر عالمان آنها واجب کفایی است.

۲. حرام: یاد دادن و یاد گرفتن علوم باطل و گمراه کننده، جهت عمل به مقتضای آنها همچون سِحر، کهانت، شعبده و غنا و نیز آموختن کتاب‌های گمراه کننده و صنعت‌های حرام، مانند چگونگی ساختن آلات لهو و قمار و درست کردن مشروبات الکلی حرام است.

۳. مستحب: یاد دادن و یاد گرفتن علوم دینی، مانند علم قرآن و علم مبدأ و معاد، افزون بر مقدار واجب، مستحب است. همچنین یاد دادن احکام حلال و حرام به فرزندان در هفت سالگی و نیز شنا، تیراندازی و شعر ابوطالب، معروف به قصیده لامیّه به آنان، ریسندگی به زنان، نماز به کودک در شش یا هفت سالگی و یاد گرفتناحکام تجارت پیش از اقدام به آن و زبان عربی مستحب است.

۴. مکروه: یاد دادن و یاد گرفتن علومی مانند اشعار جاهلی، انساب و حوادث گذشته که دانستن یا ندانستن آنها سود و زیانی ندارد مکروه است، امّا یاد گرفتن این علوم برای کسب درآمد حلال، مباح است.

۵. مباح: یاد دادن و یاد گرفتن علومی مانند ریاضیّات، پزشکی و کشاورزی که شریعت از آنها نهی نکرده و انسان در زندگی فردی و اجتماعی بدانها نیاز دارد، مباح است.

سایر احکام

گوشت حیوان شکار شده به وسیله سگی که بدین منظور آموزش دیده، حلال است.

در اینکه گرفتن مزد برای یاد دادن علوم واجب ـ جز در موارد خاص، مانند مقام فتوا دادن و قضاوت کردن ـ جایز است یا نه، اختلاف است؛ لکن برای یاد دادن علوم مستحب جایز است.

گرفتن و دادن مزد برای یاد دادن و یاد گرفتن علوم حرام، باطل و حرام است. یاد دادن قرآن به شرط گرفتن مزد، مکروه است. مَهر قرار دادن آموزش علوم جایز، مانند یاد دادن قرآن و آموختن صنعتی خاص جایز است.

اگر آموزگار، دانش آموز را برای یاد دادن بزند و دانش آموز بر اثر آن آسیبی ببیند یا بمیرد، ضامن است.

آداب

شایسته است آموزگار در مقام تعلیم و تأدیب دانش آموزان برابری و مساوات را رعایت کند و برخی را بر برخی دیگر برتری ندهد.

منابع

1. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت