خیثمه تمیمی

مقدمه

وی از نیروهای دلاور سپاه امیرالمؤمنین (ع) در صفین بود. محسن امین از مناقب ابن‌شهرآشوب از ابو حمزه ثمالی نقل می‌کند: بعد از داوری ناروای عمرو عاص و ابو موسی اشعری در مسئله حکمیت بعد از جنگ صفین خثیمه از طایفه بنی تمیم سخت ناراحت شد و به قصد مخالفت با امام (ع) به جزیره فرار کرد و از وادی ترسناکی به نام میافارقین عبور می‌کرد که هاتفی به او ندا داد (که فرارت، از حضرت علی (ع) ناصواب است)، او پس از شنیدن این ندا، به سوی علی (ع) بازگشت و همواره با حضرت بود تا به شهادت رسید^[۱]. در مدرکی که آوردیم نیامده در کدام جنگ به شهادت رسیده است. احتمال دار در جنگ نهروان بوده است. والله العالم.

خیثمه از عبدالله بن عمر نقل می‌کند که گفت: همانا معاویه در درجه پست از آتش جهنم جای دارد و اگر فرعون این کلمه «من پروردگار اعلای شمایم» را نگفته بود هیچ کس در مرحله پست‌تر از معاویه قرار نداشت^[۲].^[۳]

↑ اعیان الشیعه، ج۶، ص۳۶۱.
↑ ان معاوه فی تابوت فی الدرک الاسفل من النار، ولولا کلمه فرعون: انا ربکم الاعلی، ما کان احد اسفل من معاویه؛ وقعه صفین، ص۱۱۷، از نقل این روایت معلوم است که خثیمه دل در گرو امیرمؤمنان داشته و با معاویه سخت مخالف بوده است.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۴۹۹.