عمر بن مطاع جعفی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از عمرو بن مطاع جعفی)
عمر بن مطاع جعفی
آرامگاه شهدای کربلا
نام کاملعمر بن مطاع جعفی
جنسیتمرد
از قبیلهجعفی
پدرمطاع جعفی
محل زندگیکوفه
تاریخ شهادت۶۱ هجری
محل شهادتکربلا
محل آرامگاهکربلا
از اصحابامام حسین
حضور در جنگواقعه عاشورا

مقدمه

«عمر»[۱] فرزند مطاع جعفی مردی شجاع و نامدار بود[۲]. اصالت یمنی داشت[۳] و احتمالاً در کوفه می‌زیسته. نقل کرده‌اند که در روز عاشورا از امام حسین (ع) اجازه میدان رفتن گرفت و در ضمن مبارزه به تجلیل از آن حضرت پرداخت[۴].

خوارزمی رجز او را این گونه نقل کرده است:

اَنَا بْنُ جُعْفي واَبي مَطاعٌوَ في یَمیني مُرْهِفٌ قَطّاعٌ
وَاَسْمَرٌ سِنانُهُ لَماعٌیُری لَهُ مِنْ ضَوْئِهِ شُعاعٌ
قَدْ طابَ لي في یَوْمي الْقَراعُدُونَ حُسَیْنٍ وَلَهُ الدِّفاعٌ
من پسر جعفی هستم و پدرم مطاع است و در دستم شمشیری برّنده می‌باشد؛ و نیزه‌ای که پیکان آن می‌درخشد و پرتوافشانی آن دیده می‌شود؛ امروز جنگیدن در راه حسین (ع) برای من گوارا است و از او باید دفاع کرد.

برخی علاوه بر رجز فوق، ابیات زیر را نیز در ادامۀ رجز او آورده‌اند:

یُرْجی بِذاكَ الْفَوْزُ وَالدِّفاعُعَنْ حَرِّ نارٍ حینَ لَاامْتِناعُ
صَلّی عَلَیهِ المَلِكُ المَطاعُ[۵]
امیدوارم با این کار رستگار شوم و گرمی آتش را در روزی که بازدارنده‌ای نیست، از خود دور کنم؛ درود خدای اطاعت شده بر او (حسین (ع)) باد.

او پیوسته جهاد کرد تا به فیض شهادت نایل آمد[۶].[۷]

شهادت عمرو بن مطاع جعفی

در کتاب مناقب آمده: بعد از شهادت مالک، عمرو بن مطاع جعفی برای مبارزه قیام کرد و رجزی را می‌خواند که مطلع آن این است: انا بن جعف و ابي مطاع *** و في يميني مرهف قطاع یعنی: من از قبیله جعف هستم و پدرم مطاع است. در دست راست من شمشیر قاطعی و نیزه‌ای است که سر آن می‌درخشد و از نور آن شعاعی دیده می‌شود. امروز برای ما نیکو است که برای امام حسین(ع) زد و خورد نماییم. این جهاد باعث رستگاری ما و دفاع از دوزخ است، در آن روزی که نفع و فایده‌ای برای کسی نخواهد بود. سپس حمله کرد تا شهید گردید[۸].[۹].

منابع

پانویس

  1. نام وی را برخی عمرو نیز گفته‌اند (انصارالحسین، شمس الدین، ص۱۰۵، الدار الاسلامیة).
  2. ریاض الشهادة، ج۲، ص۱۴۱.
  3. انصار الحسین (ع)، ص۱۰۵، الدار الاسلامیة.
  4. عشره کامله، ص۳۹۴.
  5. ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۰۰.
  6. مقتل الحسین، خوارزمی، ج۲، ص۲۲، انوارالهدی.
  7. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۷۹-۲۸۰.
  8. بحار، ج۴۵، ص۲۵؛ مقتل ابو مخنف، ص۷۱.
  9. راجی، علی، مظلومیت سیدالشهداء، ج۲، ص ۶۷.