مشکور

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

مشکور نام پیرمردی از هواداران اهل بیت در کوفه که مأمور نگهبانی از طفلان مسلم بن عقیل بود. وقتی پس از یک سال زندانی بودن محمّد و ابراهیم (پسران حضرت مسلم) فهمید که آن دو از بنی‌هاشم و دودمان نبوّتند، آنان را مخفیانه از زندان آزاد کرد (گرچه دوباره گرفتار شده، به شهادت رسیدند)[۱]. مشکور به خاطر این خدمت به طفلان مسلم، از سوی ابن زیاد احضار شد و به او پانصد ضربه تازیانه زدند وی در زیر تازیانه‌ها جان داد[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. بحارالانوار، ج۴۵، ص۱۰۱.
  2. سوگنامه آل محمد، ص۱۸۹ به نقل از معالی السبطین.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۵۷.