امت: تفاوت میان نسخه‌ها

از مجموع آیات درباره امّتها برمی‌آید که انسانها افزون بر حشر و محاسبه فردی دارای حشر و محاسبه جمعی و گروهی و در قالب امّتهای خود خواهند بود. در سوره مبارکه جاثیه تصریح شده که همه امتها به صورت زانو زده که حکایت از زبونی و خواری آنان هنگام محاسبه الهی دارد ـ محشور می‌گردند و کتاب و نامه عمل به آنان عرضه می‌شود:«و تَری کلَّ اُمَّة جاثِیةً کلُّ اُمَّة تُدعی اِلی کتـبِهَا الیومَ تُجزَونَ ما کنتُم تَعمَلون» (جاثیه/۴۵،۲۸)

قرآن در جایی دیگر بر حشر انسانها با پیشوای خود که تداعی کننده حشر* جمعی است تأکید کرده است: «یومَ نَدعوا کلَّ اُناس بِاِمـمِهِم» (اسراء/۱۷،۷۱) از جمله رخدادهای روز  قیامت برانگیختن شاهد از میان هر امّت است که از آنان به عنوان گواهان بر اعمال بد هر امّت استفاده می‌شود[۳۹]: «و نَزَعنا مِن کلِّ اُمَّة شَهیدًا» (قصص/۲۸،۷۵)، «یومَ نَبعَثُ مِن کلِّ اُمَّة شَهیدًا» (نحل/۱۶،۸۴) براساس  برخی از روایات پیامبران و اولیای الهی به عنوان گواهان بر هر امّت برانگیخته خواهند شد[۴۰]: «و جِئنا بِک عَلی هـؤُلاءِ شَهیدا» (نساء/۴،۴۱) از سوی دیگر به اذعان قرآن، خداوند در قیامت سردمداران کفر و فسق را که باعث گمراهی امّت خود شده‌اند برای محاجّه و نشان دادن  ذلت و شدت عذاب آنان برمی‌انگیزاند:«و یومَ نَحشُرُ مِن کلِّ اُمَّة فَوجـًا مِمَّن یکذِّبُ بِـایـتِنا»  (نمل/۲۷، ۸۳) در جایی دیگر از امّت به شیعه و گروه تعبیر و تصریح شده که از میان هر گروه آنکه از همه بیشتر در برابر خدا کبر و گردنکشی داشته برانگیخته خواهد شد:«ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن کلِّ شیعَة اَیهُم اَشَدُّ عَلَی الرَّحمـنِ عِتیـّا» (مریم/۱۹،۶۹) و سرانجام قرآن از فرجام بد و جهنمی شدن بسیاری  از امّتهای پیشین خبر، می‌دهد در حالی که به‌سان رفتار دنیایی خود حتی در جهنم* یکدیگر را لعن می‌کنند و ناسزا می‌گویند. به آنان به هنگام مرگ خطاب می‌شود که به جمع دوستان دوزخی خود اعم از جن و انس وارد شوید: «قالَ ادخُلوا فی اُمَم قَد خَلَت مِن قَبلِکم مِنَ الجِنِّ والاِنسِ فِی النّارِ کلَّما دَخَلَت اُمَّةٌ لَعَنَت اُختَها» (اعراف/۷،۳۸) در برابر، امتهایی که به فوز و سعادت اخروی نایل آمده‌اند کینه از دلهایشان زدوده و با کمال دوستی و برادری نسبت به یکدیگر در بهشت از نعمتهای خداوند بهره‌مند می‌شوند: «اُولـئک اَصحـبُ الجَنَّةِ هُم فیها خــلِدون * و نَزَعنا ما فی صُدورِهِم مِن غِلّ تَجری مِن تَحتِهِمُ الاَنهـرُ» (اعراف/۷، ۴۲ ـ ۴۳)