جنگ خندق در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پیامبر]] {{صل}} در [[جنگ احزاب]] [[کوه]] [[استواری]] بود که یک تنه سنگین‌ترین بار را به دوش می‌کشید. از یک طرف نیش زبان‌ها و [[تضعیف]] نیروها و جوسازی [[منافقین]] را و از طرف دیگر [[حمله]] سنگین تمامی [[دشمنان اسلام]] را که امروز ید واحده شده‌اند و با تمام تجهیزات و نیرو، به میدان آمده‌اند. بی‌مناسبت نبود که در مصاف [[امیرالمؤمنین]] با [[عمرو بن عبدود]]، [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: {{متن حدیث|بَرَزَ الْإِيمَانُ كُلُّهُ إِلَى الشِّرْكِ كُلِّهِ‌}}<ref>بحارالانوار، ج۲۰، ص۲۱۵.</ref>؛ تمام [[ایمان]] در برابر تمام [[شرک]] حاضر شده است و در این عملیات سنگین، پیامبر {{صل}} با [[روحیه]] دادن نیروها و [[پرهیز]] از دلسردی آنها، گاهی [[مزاح]] می‌کرد، گاهی [[تشویق]] می‌نمود، گاهی دیگران را به خواندن اشعار حماسی [[ترغیب]] می‌کرد و مرتباً آنان را به [[یاد خدا]] می‌انداخت و به [[آینده]] درخشان و [[فتوحات]] بزرگ نوید می‌داد. در عین حال همراه دیگر [[مؤمنان]]، کلنگ به دست می‌گرفت [[خندق]] می‌کند، بیل به دست می‌گرفت [[خاک]] خندق را جمع می‌کرد و به بیرون می‌ریخت.

   

[[سپاه]] [[کفر]] به حومه [[مدینه]] رسید، احزاب مختلف [[جبهه]] [[ضد]] پیامبر {{صل}}، همدیگر را پیدا کرده بودند. [[قریش]] و [[قبایل]] مختلف که مجموع آنها از ده هزار نفر [[تجاوز]] می‌کردند آنها در دامنه کوه سلع که نقطه مرتفعی بود اردو زدند که بر [[خندق]] مشرف بود. [[مسلمانان]] به محاصره [[سپاه]] [[کفر]] در آمدند، در حالی‌که [[با تدبیر]] نظامی [[پیامبر]] {{صل}}، دست آنها از مسلمانان کوتاه بود. سه [[روز]] قبل از فرارسیدن [[لشکر]] کفر به [[مدینه]]، کار حفر خندق به اتمام رسیده بود و این نشان [[هوشیاری]] کامل پیامبر {{صل}} بر تدارکات و [[آمادگی]] [[جنگ]] بود.