حارث بن عوف الخشنی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابواسماء حارث]] (حرث بن عوف بن ابی حارثة بن مره]] از بزرگان [[غطفان]] و [[رئیس]] شاخه [[بنی‌مره|بنی‌مُرّة]] بود که در [[فدک]] سکونت داشت<ref> الطبقات، ج ۲، ص ۱۱۹؛ ج ۳، ص ۵۳۱ - ۵۳۲؛ تاریخ طبری، ج ۲، ص ۲۰۸؛ التنبیه والاشراف، ص ۲۲۷.</ref>. نام او در درگیری تیره‌های غَطَفان در [[دوره جاهلی]] بارها به میان آمده است؛ [[جنگ]] داحس ـ از طولانی‌ترین جنگ‌های [[جاهلی]] که به سبب شرط‌بندی [[قیس بن زهیر]] از بنی عَبْس و [[حذیفة بن بدر]] از بنی ذُبیان روی داد ـ تنها با مداخله حارث به [[صلح]] انجامید. توصیف بسیاری از منابع از [[شخصیت]] حارث به عنوان پرداخت کننده دیه در این [[جنگ]] نشان از اهمیت و جایگاه عملکرد او دارد. در درگیری دیگری میان این دو تیره وقتی بنی عَبْس در پی کشته شدن یکی از مردان خود، به قصد [[انتقام]] به سوی حارث شتافتند او با فرستادن فرزند خود به همراه ۱۰۰ شتر، آنان را در گرفتن این شتران به عنوان دیه یا کشتن فرزندش [[آزاد]] گذارد؛ آن‌گاه بنی‌عبس از انتقام [[دست]] کشیدند و به همان دیه بسنده کردند<ref> الاغانی، ج ۱۰، ص ۳۴۲.</ref>.  

[[حارث]] از کسانی بوده که [[پیامبر]] {{صل}} در نظر داشت او و یارانش را در برابر اعطای امتیازاتی از [[سپاه]] [[احزاب]] جدا سازد. هرچند او به این [[مصالحه]] [[رضایت]] داد، [[مخالفت]] سران [[انصار]] در پی [[مشورت]] پیامبر {{صل}} با آنان، آن را ناتمام نهاد<ref> تاریخ طبری، ج ۲، ص ۹۴؛ الارشاد، ج ۱، ص ۹۶.</ref>. در مقابل، عده‌ای همچون [[زهری]] حضور حارث در [[جنگ احزاب]] را منتفی می‌دانند و معتقدند او در بین [[راه]] بازگشت و به [[یاران]] خود گفت: پراکنده شوید، زیرا [[عاقبت]] [[امر]] به سود [[محمد]] است<ref>المغازی، ج ۲، ص ۴۴۳؛ عیون الاثر، ج ۲، ص ۸۶.</ref>. در جمع میان این دو نظر می‌توان از گفتار واقدی بهره برد؛ وی ضمن تأکید بر حضور بنی مُرّه و در رأس آنها [[حارث بن عوف]] در جنگ احزاب و همچنین مراجعت آنها از [[جنگ]] به سبب [[طوفان]] به همراه دیگر [[سپاهیان]] [[غطفان]]، آورده است که چون [[عیینة بن حصن]] ـ از سران [[غطفان]] ـ پس از چندی از بازگشت خود پشیمان شده بود و [[تصمیم]] گرفت مجدداً به [[یاری]] آنها برود، یاران خود را برای [[حمایت]] از [[یهودیان بنی‌نضیر]] که بخشی از آنها در [[خیبر]] مستقر شده بودند آماده [[کارزار]] کرد. حارث چون از تصمیم عیینه مطلع گشت او را از چنین عملی بازداشت و گفت: بدان که تاکنون محمد خیبر را [[فتح]] کرده، پس از یاری [[یهود]] دست بردار؛ ولی عیینه [[کلام]] او را نپذیرفت<ref>[[سید علی خیرخواه علوی|خیرخواه علوی، سید علی]]، [[حارث بن عوف (مقاله)|مقاله «حارث بن عوف»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۰ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۰.</ref>.