بحث:عصمت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←شیخ طوسی
| خط ۲۱۴: | خط ۲۱۴: | ||
در اندیشه مرحوم شیخ طوسی، امام {{ع}} از اشتباه در مرحله عمل به دین اگر به ارتکاب قبیح یا همان گناه سهوی بیانجامد، معصوم است؛<ref>[[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[عصمت امام (کتاب)|عصمت امام]]، ص ۳۷۱.</ref> | در اندیشه مرحوم شیخ طوسی، امام {{ع}} از اشتباه در مرحله عمل به دین اگر به ارتکاب قبیح یا همان گناه سهوی بیانجامد، معصوم است؛<ref>[[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[عصمت امام (کتاب)|عصمت امام]]، ص ۳۷۱.</ref> | ||
مرحوم شیخ طوسی درباره امکان قضا شدن نماز [[پیامبر]] و امام به [[صراحت]] نظریه‌ای مطرح نکرده؛ ولی در آثار خود، ناقل روایاتی است که مضمون صریح آنها، قضا شدن نماز معصوم است، که البته آنها را رد نیز ننموده است | مرحوم شیخ طوسی درباره امکان قضا شدن نماز [[پیامبر]] و امام به [[صراحت]] نظریه‌ای مطرح نکرده؛ ولی در آثار خود، ناقل روایاتی است که مضمون صریح آنها، قضا شدن نماز معصوم است، که البته آنها را رد نیز ننموده است<ref>محمد بن حسن طوسی، تهذیب الاحکام، تحقیق سیدحسن خراسان، ج۲، ص۲۹۰، ح۹۵، ص۱۰۵۸؛ محمد بن حسن طوسی، الخلاف، ج۱، ص۳۸۶</ref>. | ||
افزون بر آن، مرحوم شیخ، در [[تفسیر]] [[ارزشمند]] خود، التبیان فی [[تفسیر القرآن]]، نظریه‌ای را به [[شیعه امامیه]] نسبت می‌دهد که نشان از [[اعتقاد]] [[راسخ]] او به لازم نبودن [[عصمت پیامبر]] و [[امام]] از قضا شدن نماز صبح است<ref>متن کامل عبارت شیخ طوسی چنین است: {{عربی|انا نقول انما لا یجوز علیهم السهو و النسیان فیما یؤدونه عن الله، فأما غیر ذلک فانه یجوز أن ینسوه أو یسهو عنه مما لم یؤد ذلک إلی الاخلال بکمال العقل، و کیف لا یجوز علیهم ذلک و هم ینامون و یمرضون و یغشی علیهم، و النوم سهو و ینسون کثیرا من متصرفاتهم أیضاً و ما جری لهم فیما مضی من الزمان، و الذی ظنه فاسد}}؛ (محمد بن حسن طوسی، التبیان، ج۴، ص۱۶۵-۱۶۶).</ref>. | افزون بر آن، مرحوم شیخ، در [[تفسیر]] [[ارزشمند]] خود، التبیان فی [[تفسیر القرآن]]، نظریه‌ای را به [[شیعه امامیه]] نسبت می‌دهد که نشان از [[اعتقاد]] [[راسخ]] او به لازم نبودن [[عصمت پیامبر]] و [[امام]] از قضا شدن نماز صبح است<ref>متن کامل عبارت شیخ طوسی چنین است: {{عربی|انا نقول انما لا یجوز علیهم السهو و النسیان فیما یؤدونه عن الله، فأما غیر ذلک فانه یجوز أن ینسوه أو یسهو عنه مما لم یؤد ذلک إلی الاخلال بکمال العقل، و کیف لا یجوز علیهم ذلک و هم ینامون و یمرضون و یغشی علیهم، و النوم سهو و ینسون کثیرا من متصرفاتهم أیضاً و ما جری لهم فیما مضی من الزمان، و الذی ظنه فاسد}}؛ (محمد بن حسن طوسی، التبیان، ج۴، ص۱۶۵-۱۶۶).</ref>. | ||