ازدواج امام علی با حضرت فاطمه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امیرمؤمنان]] {{ع}} درباره [[زندگی]] چند ساله خود با [[فاطمه]] {{س}} می‌فرماید: "به [[خدا]] قسم، او را خشمناک نکرده و بر کاری مجبورش نساختم تا آنکه [[خداوند عزوجل]] او را به سوی خود برد و او نیز مرا [[خشمگین]] نساخت و از من [[نافرمانی]] نکرد و هرگاه به او نگاه می‌کردم [[غم]] و غصه‌هایم برطرف می‌شد"<ref>کشف الغمه، ابن ابی الفتح اربلی، ج۱، ص۳۷۳؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۱۳۴.</ref>.

[[اسماء بنت عمیس]]<ref>همانطور که نقل شد اسماء در این زمان در حبشه بوده است و شاید این اسماء، اسماء بنت یزید انصاریه بوده است. ر. ک: کشف الغمه، ابن أبی الفتح اربلی، ج۱، ص۳۸۳.</ref>؛ همان کسی که در آخرین لحظات [[زندگی]] [[خدیجه]] {{س}} با او [[پیمان]] بسته بود تا در هنگام [[ازدواج]] [[فاطمه]] {{س}} برای او [[مادری]] کند، اکنون قابله [[فاطمه]] بود و [[رسول خدا]] {{صل}} به او چنین فرموده بود: "وقتی نوزاد به [[دنیا]] آمد، هیچ کاری نکن تا بیایم". و او نیز چنین کرد<ref>المنصف، صنعانی، ج۴، ص۳۳۳.</ref>. [[اسماء بنت عمیس]] خود می‌گوید: من قابله [[فاطمه]] {{س}} بودم که [[امام حسن]] {{ع}} به [[دنیا]] آمد. پس [[رسول خدا]] {{صل}} نزد ما آمد و فرمود: "[[اسماء بنت عمیس]]! پسرم را بیاور!" من نیز او را در پارچه‌ای زرد رنگ پیچیدم و نزد آن [[حضرت]] بردم. [[رسول خدا]] {{صل}} پارچه را از [[بدن]] نوزاد درآورد و فرمود: "آیا به تو نگفته بودم نوزاد را در پارچه زرد نپیچ؟" من هم نوزاد [[فاطمه]] {{س}} را در پارچه‌ای سفید پیچیدم و نزد آن [[حضرت]] آوردم و به ایشان دادم<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، شیخ صدوق، ج۱، ص۲۸؛ روضة الواعظین، فتال نیشابوری، ص۱۵۳.</ref>. [[رسول خدا]] {{صل}} در کام نوزاد آسمانی‌اش مقداری از آب دهان [[مبارک]] خود را ریخت<ref>المعجم الکبیر، طبرانی، ج۳، ص۲۳؛ معرفة الصحابه، ابونعیم اصفهانی، ج۲، ص۶۵۶؛ تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ج۱۳، ص۱۶۹.</ref> و در گوش راست او [[اذان]] و در گوش چپ او اقامه خواند و سپس رو به [[امیرمؤمنان]] کرده و پرسید: "برای پسرم چه اسمی گذاشته‌ای؟" [[امیرمؤمنان]] {{ع}} پاسخ داد: "من بر شما مقدم نمی‌شوم و [[دوست]] داشتم نام او را [[حرب]] گذارم". [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: "من بر [[پروردگار]] عزوجل مقدم نمی‌شوم". در این حال [[جبرئیل]] فرود آمد و گفت: "[[سلام]] بر تو ای [[محمد]]! [[خداوند]] [[علی]] اعلی بر شما [[سلام]] رسانده و می‌فرماید: " [[جایگاه علی]] نسبت به تو همان [[جایگاه]] [[هارون]] نسبت به [[موسی]] است و [[پیامبری]] پس از تو نخواهد آمد؛ نام فرزندت را نام [[فرزند]] [[هارون]] بگذار".

[[رسول خدا]] {{صل}} از [[جبرئیل]] پرسید: نام [[فرزند]] [[هارون]] چه بوده؟ او پاسخ داد: "شبر"؛ [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: "زبان من [[عربی]] است و این نام غیر [[عربی]] است". [[جبرئیل]] گفت: "او را [[حسن]]، بنام". و [[رسول خدا]] او را [[حسن]] نامید<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، شیخ صدوق، ج۱، ص۲۸؛ روضة الواعظین، فتال نیشابوری، ج۱۵۳. با توجه به روایت مرحوم کلینی در کافی روز هفتم ولادت امام مجتبی {{ع}} روز نامگذاری آن حضرت بوده است (فروع کافی، ج۶، ص۳۳)؛ شاید علت تأخیر نامگذاری تا روز هفتم، استحباب نامگذاری پسران به نام رسول خدا {{صل}}؛ یعنی محمد {{صل}} تا هفت روز باشد.</ref> و خود برای او [[عقیقه]]<ref>عقیقه، قربانی کردن در روز هفتم ولادت نوزاد که مستحب است و شرایطی دارد.</ref> کرد و به قابله یک ران و یک [[دینار]] داد و از گوشت آن برای [[همسایگان]] فرستاد. [[فاطمه]] {{س}} نیز موهای اولین نوزادش را که همچون [[پدر]] و مادرش، [[معصوم]] بود تراشید و به وزن آن، نقره [[صدقه]] داد<ref>المصنف، صنعانی، ج۴، ص۳۳۳.</ref>.

[[اسماء بنت عمیس]] همچنان کمک کار [[فاطمه]] {{س}} بود. این ماجرا از زبان [[اسماء بنت عمیس]] چنین نیز [[نقل]] شده است: پس از [[تولد امام حسین]] {{ع}} [[رسول خدا]] {{صل}} آمد و فرمود: "[[اسماء بنت عمیس]]! پسرم را بیاور!" من نیز او را در پارچه‌ای سفید پیچیده و به آن [[حضرت]] تحویل دادم. آن [[حضرت]] در گوش راست او [[اذان]] و در گوش چپ او اقامه خواند و او را در دامن خود نشاند و گریست. گفتم: [[پدر]] و مادرم به فدایت؛ بر که می‌گریید؟ فرمود: "بر این پسرم". گفتم: او تازه متولد شده! فرمود: "اسماء! پس از من گروهی [[طغیانگر]] او را خواهند کشت و [[خداوند]] [[شفاعت]] مرا برای آنان قرار نخواهد داد". سپس فرمود: "[[اسماء بنت عمیس]]، در این باره به [[فاطمه]] چیزی نگو، چون تازه فارغ شده است". سپس رو به [[امیرمؤمنان]] {{ع}} کرد و فرمود: "چه اسمی برای پسرم گذاشته‌ای؟" [[امیرمؤمنان]] {{ع}} پاسخ داد: "من بر شما مقدم نمی‌شوم و [[دوست]] داشتم نام او را [[حرب]] گذارم". [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: "من بر [[پروردگار]] -عزوجل- مقدم نمی‌شوم". پس [[جبرئیل]] فرود آمد و گفت: "[[سلام]] بر تو ای [[محمد]]! [[خداوند]] [[علی]] اعلی به شما [[سلام]] رساند و...." جریان [[نامگذاری]] [[امام مجتبی]] {{ع}} برای نوزاد دوم [[فاطمه]] {{س}} به نام [[حسین]]، که معادل نام [[عربی]] [[فرزند]] دوم [[هارون]]؛ یعنی [[شبیر]] است، تکرار شد و [[پیامبر]] روز هفتم [[عقیقه]] کرده و رانی از آن را به قابله بخشید و [[حضرت علی]] و [[فاطمه]] {{س}} سر نوزاد را تراشیده و هم وزن آن، [[درهم]] [[صدقه]] دادند<ref>عیون أخبار [[الرضا]] {{ع}}، [[شیخ صدوق]]، ج۱، ص۲۸؛ [[روضة الواعظین]]، [[فتال نیشابوری]]، ص۱۵۴. [[سید]] [[مهدی]] خرسان نجفی در این باره می‌نویسد: در این زمان [[اسماء بنت عمیس]] در [[مدینه]] نبوده است تا قابله [[فاطمه]] باشد، زیرا او همراه همسرش [[جعفر بن ابی‌طالب]] در [[حبشه]] بوده است و [[جعفر]] بعد از [[فتح خیبر]] در [[سال هفتم هجری]] به [[مدینه]] بازگشت و ولادت [[امام حسن]] {{ع}} در سال سوم و ولادت [[امام حسین]] {{ع}} در سال چهارم بوده است. پس ولادت [[حسنین]] بیش از سه سال قبل از بازگشت [[جعفر]] بوده است (المحسن السبط مولود ام سقط، ص۲۳). درباره اینکه [[حضرت فاطمه]] {{س}} برابر وزن موهای [[امام حسن]] {{ع}} و [[امام حسین]] {{ع}} [[صدقه]] داد: در [[منابع اهل سنت]] می‌توان به این منابع مراجعه کرد: المصنف، [[صنعانی]]، ج۴، ص۳۳۳؛ المصنف، ابن ابی‌شیبة [[کوفی]]، ج۵، ص۱۱۵؛ المعجم الکبیر، [[طبرانی]]، ج۱، ص۳۱۰؛ و نیز درباره [[نامگذاری امام حسن]] {{ع}} و [[امام حسین]] {{ع}} که [[رسول خدا]] {{صل}} انجام داد، میتوان در [[منابع اهل سنت]]، به این منابع مراجعه کرد: المعجم الکبیر، [[طبرانی]]، ج۳، ص۲۳؛ معرفة الصحابه، ابی نعیم اصفهانی، ج۲، ص۶۵۶؛ [[تاریخ]] مدینة [[دمشق]]، [[ابن عساکر]]، ج۱۳، ص۱۶۹.</ref><ref>[[محمد کرمانی کجور | کرمانی کجور، محمد]]، [[فاطمه زهرا دختر رسول خدا (مقاله)| مقاله «فاطمه زهرا دختر رسول خدا»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۲۴۷-۲۵۲.</ref>