پرش به محتوا

بحث:دلایل مخالفان تشکیل حکومت اسلامی پیش از ظهور چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب')
 
خط ۱۷: خط ۱۷:
#در خصوص روایاتی که در آن [[ائمه]]{{ع}} [[مسلمانان]] را از [[شتاب زدگی]] در امر [[حکومت عدل]] قبل از [[قیام قائم]] [[نهی]] می‌‌کنند باید گفت این [[روایات]] ناظر به زمانی است که شرایط برای ایجاد [[قیام]] مهیا نیست و عده ای عجولانه می‌‌خواهند دست به چنین کار عظیمی بزنند، ولی در زمانی که شرایط برای ایجاد [[قیام]] مهیا باشد، [[روایات]] درصدد [[نهی]] از آن نیست، چنانچه بعضی از [[قیام‌ها]] مورد [[رضایت]] [[ائمه]] ({{عم}} بود. در روایتی آمده است، فردی در محضر [[امام صادق]]{{ع}} سخن از [[قیام]] به میان آورد و از [[خروج]] کسانی که از [[اهل بیت]] [[قیام]] می‌کنند سؤال کرد، [[حضرت]] فرمودند: «همیشه من و شیعیانم برخیر هستیم تا هنگامی که [[قیام]] کننده‌ای از [[آل محمد]] [[قیام]] کند. چقدر [[دوست]] دارم که شخصی از [[آل محمد]] [[قیام]] کند و من مخارج [[خانواده]] او را بپردازم»<ref>{{متن حدیث|لَا أَزَالُ أَنَا وَ شِیعَتِی بِخَیْرٍ مَا خَرَجَ الْخَارِجِیُّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ وَ لَوَدِدْتُ أَنَّ الْخَارِجِیَّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ خَرَجَ وَ عَلَیَّ نَفَقَةُ عِیَالِهِ}}؛ شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج ۱۵، ص ۵۴، ح ۱۹۹۷۵. </ref>.<ref>ر.ک: سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۷۷ - ۷۹.  </ref>     
#در خصوص روایاتی که در آن [[ائمه]]{{ع}} [[مسلمانان]] را از [[شتاب زدگی]] در امر [[حکومت عدل]] قبل از [[قیام قائم]] [[نهی]] می‌‌کنند باید گفت این [[روایات]] ناظر به زمانی است که شرایط برای ایجاد [[قیام]] مهیا نیست و عده ای عجولانه می‌‌خواهند دست به چنین کار عظیمی بزنند، ولی در زمانی که شرایط برای ایجاد [[قیام]] مهیا باشد، [[روایات]] درصدد [[نهی]] از آن نیست، چنانچه بعضی از [[قیام‌ها]] مورد [[رضایت]] [[ائمه]] ({{عم}} بود. در روایتی آمده است، فردی در محضر [[امام صادق]]{{ع}} سخن از [[قیام]] به میان آورد و از [[خروج]] کسانی که از [[اهل بیت]] [[قیام]] می‌کنند سؤال کرد، [[حضرت]] فرمودند: «همیشه من و شیعیانم برخیر هستیم تا هنگامی که [[قیام]] کننده‌ای از [[آل محمد]] [[قیام]] کند. چقدر [[دوست]] دارم که شخصی از [[آل محمد]] [[قیام]] کند و من مخارج [[خانواده]] او را بپردازم»<ref>{{متن حدیث|لَا أَزَالُ أَنَا وَ شِیعَتِی بِخَیْرٍ مَا خَرَجَ الْخَارِجِیُّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ وَ لَوَدِدْتُ أَنَّ الْخَارِجِیَّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ خَرَجَ وَ عَلَیَّ نَفَقَةُ عِیَالِهِ}}؛ شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج ۱۵، ص ۵۴، ح ۱۹۹۷۵. </ref>.<ref>ر.ک: سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۷۷ - ۷۹.  </ref>     
#منظور از نفی [[قیام]] در [[زمان غیبت]]، به معنای نفی [[پیروزی]] است. یعنی اگر در [[زمان غیبت]] و قبل از [[قیام امام عصر]]{{ع}} قیامی انجام شود [[حرام]] و [[باطل]] نیست؛ ولی منجر به [[پیروزی]] و [[شکست]] [[دشمنان]] نمی‌شود. چنانکه [[امام صادق]]{{ع}} [[قیام]] [[زید]] را [[باطل]] نمی‌دانستند ولی [[معتقد]] بودن این [[قیام]] به سر انجام نمی‌رسد ایشان دربارۀ [[قیام]] [[زید]] فرمودند: «[[زید]] مردی عالم و [[راستگو]] بود هر آینه، اگر [[پیروز]] می‌شد، به [[وعده]] خود(سپردن [[حکومت]] به [[اهل بیت]]) [[وفا]] می‌کرد»<ref>{{متن حدیث|وَ لَا تَقُولُوا خَرَجَ زَیْدٌ فَإِن زَیْداً کَانَ عَالِماً وَ کَانَ صَدُوقاً وَ لَمْ یَدْعُکُمْ إِلَی نَفْسِهِ إِنمَا دَعَاکُمْ إِلَی الرضَا مِنْ آلِ مُحَمدٍ {{ع}} وَ لَوْ ظَهَرَ لَوَفَی بِمَا دَعَاکُمْ إِلَیْهِ إِنمَا خَرَجَ إِلَی سُلْطَانٍ مُجْتَمِعٍ لِیَنْقُضَه}}؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۲۶۴، ح۳۸۱. </ref>.<ref>ر.ک: سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۷۷ – ۷۹.</ref>
#منظور از نفی [[قیام]] در [[زمان غیبت]]، به معنای نفی [[پیروزی]] است. یعنی اگر در [[زمان غیبت]] و قبل از [[قیام امام عصر]]{{ع}} قیامی انجام شود [[حرام]] و [[باطل]] نیست؛ ولی منجر به [[پیروزی]] و [[شکست]] [[دشمنان]] نمی‌شود. چنانکه [[امام صادق]]{{ع}} [[قیام]] [[زید]] را [[باطل]] نمی‌دانستند ولی [[معتقد]] بودن این [[قیام]] به سر انجام نمی‌رسد ایشان دربارۀ [[قیام]] [[زید]] فرمودند: «[[زید]] مردی عالم و [[راستگو]] بود هر آینه، اگر [[پیروز]] می‌شد، به [[وعده]] خود(سپردن [[حکومت]] به [[اهل بیت]]) [[وفا]] می‌کرد»<ref>{{متن حدیث|وَ لَا تَقُولُوا خَرَجَ زَیْدٌ فَإِن زَیْداً کَانَ عَالِماً وَ کَانَ صَدُوقاً وَ لَمْ یَدْعُکُمْ إِلَی نَفْسِهِ إِنمَا دَعَاکُمْ إِلَی الرضَا مِنْ آلِ مُحَمدٍ {{ع}} وَ لَوْ ظَهَرَ لَوَفَی بِمَا دَعَاکُمْ إِلَیْهِ إِنمَا خَرَجَ إِلَی سُلْطَانٍ مُجْتَمِعٍ لِیَنْقُضَه}}؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۲۶۴، ح۳۸۱. </ref>.<ref>ر.ک: سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۷۷ – ۷۹.</ref>
#[[پیروز]] نشدن [[قیام]]، [[دلیل]] بر نفی [[تکلیف]] [[قیام]] نیست؛ به عنوان نمونه در [[جنگ صفین]]، شایع شد [[معاویه]] مرده است. این خبر باعث [[شادی]] [[مردم]] شد؛ اما [[حضرت]] در مقابل این [[شادی]] فرمودند: [[سوگند]] به آن خدایی که [[جان]] من در قبضه [[قدرت]] اوست! [[معاویه]] هلاک نمی‌شود تا [[مردم]] با او هماهنگ شوند. از آن [[حضرت]] پرسیدند: بنابراین پس چرا با او می‌جنگید؟ [[امام]] فرمود: «می‌خواهم بین خود و خدایم عذر داشته باشم»<ref>"أَلْتَمِسُ الْعُذْرَ بَیْنِی وَ بَیْنَ اللَّهِ"؛ ابن شهر آشوب، المناقب، ج ۲، ص ۲۵۹. </ref>. [[روایت]] بیانگر این مطلب است که یک [[مسلمان]]، باید به [[تکلیف]] خود عمل کند و دنبال نتیجه نباشد<ref>ر.ک: سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۷۷ - ۷۹.  </ref>.   
#[[پیروز]] نشدن [[قیام]]، [[دلیل]] بر نفی [[تکلیف]] [[قیام]] نیست؛ به عنوان نمونه در [[جنگ صفین]]، شایع شد [[معاویه]] مرده است. این خبر باعث [[شادی]] [[مردم]] شد؛ اما [[حضرت]] در مقابل این [[شادی]] فرمودند: [[سوگند]] به آن خدایی که [[جان]] من در قبضه [[قدرت]] اوست! [[معاویه]] هلاک نمی‌شود تا [[مردم]] با او هماهنگ شوند. از آن [[حضرت]] پرسیدند: بنابراین پس چرا با او می‌جنگید؟ [[امام]] فرمود: «می‌خواهم بین خود و خدایم عذر داشته باشم»<ref>"أَلْتَمِسُ الْعُذْرَ بَیْنِی وَ بَیْنَ اللَّهِ"؛ ابن‌شهرآشوب، المناقب، ج ۲، ص ۲۵۹. </ref>. [[روایت]] بیانگر این مطلب است که یک [[مسلمان]]، باید به [[تکلیف]] خود عمل کند و دنبال نتیجه نباشد<ref>ر.ک: سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۷۷ - ۷۹.  </ref>.   
#شاید مقصود از به نتیجه نرسیدن هر قیامی، منحصر در [[قیام]] [[ائمه]]{{ع}} قبل از [[قیام امام عصر]]{{ع}} باشد؛ زیرا [[شیعیان]] از آنان، [[انتظار]] [[خروج]] مسلحانه را داشتند و [[معصومین]] با توجه به شرایط [[حاکم]] بر آن زمان می‌خواستند با [[اخبار غیبی]] آنان را قانع کنند که هرکس از ما پیش از [[قیام قائم]] [[خروج]] کند به [[علت]] نبود امکانات لازم [[پیروز]] نمی‌شود و [[مصلحت]] اقتضا می‌کند [[خروج]] مسلحانه انجام نشود<ref>ر.ک: سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۷۷ - ۷۹.    </ref>.
#شاید مقصود از به نتیجه نرسیدن هر قیامی، منحصر در [[قیام]] [[ائمه]]{{ع}} قبل از [[قیام امام عصر]]{{ع}} باشد؛ زیرا [[شیعیان]] از آنان، [[انتظار]] [[خروج]] مسلحانه را داشتند و [[معصومین]] با توجه به شرایط [[حاکم]] بر آن زمان می‌خواستند با [[اخبار غیبی]] آنان را قانع کنند که هرکس از ما پیش از [[قیام قائم]] [[خروج]] کند به [[علت]] نبود امکانات لازم [[پیروز]] نمی‌شود و [[مصلحت]] اقتضا می‌کند [[خروج]] مسلحانه انجام نشود<ref>ر.ک: سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۷۷ - ۷۹.    </ref>.
==پاسخ به [[تفسیر]] نادرست از معنای [[ولایت]]==
==پاسخ به [[تفسیر]] نادرست از معنای [[ولایت]]==
۲۱۸٬۴۷۸

ویرایش