پرش به محتوا

عمرو بن حمق خزاعی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'بنده خدا' به 'بنده خدا'
جز (جایگزینی متن - 'معاویة بن ابی سفیان' به 'معاویة بن ابی‌سفیان')
جز (جایگزینی متن - 'بنده خدا' به 'بنده خدا')
خط ۱۰۷: خط ۱۰۷:
'''نامه [[امام علی]] {{ع}}'''
'''نامه [[امام علی]] {{ع}}'''


از [[بنده]] [[خدا]] [[علی]]، [[امیرمؤمنان]] برای [[مسلمانان]] و مؤمنانی که این [[کتاب]](نامۀ) مرا قرائت می‌کنند. [[سلام]] بر شما [[باد]]! من [[ستایش]] می‌کنم آن خدائی را که جز او خدائی نمی‌باشد. اما بعد؛ [[خداوند]] [[محمد]] {{صل}} را برانگیخت و او را برای [[انذار]] جهانیان فرستاد، خداوند او را [[امین]] [[آیات]] نازله خود قرار داد و بر این [[امت]]، [[گواه]] گرفت. شما ای [[جماعت]] [[عرب]]، در آن [[روز]] بدترین [[دین]] و آئین را داشتید و در بدترین جاها [[زندگی]] می‌کردید. شما روی سنگ‌های سخت و سنگلاخ‌ها فرود می‌آمدید، و پیرامون شما را مارهای خطرناک احاطه کرده بودند. شما در میان خارهای تیز که در همه مناطق وجود داشت، [[زندگی]] می‌کردید. ای [[مردم]] [[عرب]]، شما از آب‌های کثیف و [[فاسد]]، رفع [[عطش]] می‌کردید و غذاهای [[خشن]] و درشت می‌خوردید؛ [[خون‌ریزی]] می‌کردید و [[فرزندان]] خود را می‌کشتید؛ با [[ارحام]] خود [[قطع]] رابطه می‌نمودید و [[اموال]] خود را در [[راه]] [[باطل]] صرف می‌کردید. در میان شما [[امنیت]] نبود، راه‌ها مخوف و خطرناک بودند، هر جا بتی [[نصب]] شده و مردم آن را [[عبادت]] می‌کردند؛ شما همواره به [[گناه]] [[آلوده]] بودید.
از [[بنده خدا]] [[علی]]، [[امیرمؤمنان]] برای [[مسلمانان]] و مؤمنانی که این [[کتاب]](نامۀ) مرا قرائت می‌کنند. [[سلام]] بر شما [[باد]]! من [[ستایش]] می‌کنم آن خدائی را که جز او خدائی نمی‌باشد. اما بعد؛ [[خداوند]] [[محمد]] {{صل}} را برانگیخت و او را برای [[انذار]] جهانیان فرستاد، خداوند او را [[امین]] [[آیات]] نازله خود قرار داد و بر این [[امت]]، [[گواه]] گرفت. شما ای [[جماعت]] [[عرب]]، در آن [[روز]] بدترین [[دین]] و آئین را داشتید و در بدترین جاها [[زندگی]] می‌کردید. شما روی سنگ‌های سخت و سنگلاخ‌ها فرود می‌آمدید، و پیرامون شما را مارهای خطرناک احاطه کرده بودند. شما در میان خارهای تیز که در همه مناطق وجود داشت، [[زندگی]] می‌کردید. ای [[مردم]] [[عرب]]، شما از آب‌های کثیف و [[فاسد]]، رفع [[عطش]] می‌کردید و غذاهای [[خشن]] و درشت می‌خوردید؛ [[خون‌ریزی]] می‌کردید و [[فرزندان]] خود را می‌کشتید؛ با [[ارحام]] خود [[قطع]] رابطه می‌نمودید و [[اموال]] خود را در [[راه]] [[باطل]] صرف می‌کردید. در میان شما [[امنیت]] نبود، راه‌ها مخوف و خطرناک بودند، هر جا بتی [[نصب]] شده و مردم آن را [[عبادت]] می‌کردند؛ شما همواره به [[گناه]] [[آلوده]] بودید.


اکثر [[اعراب]] به [[خداوند]] [[ایمان]] نداشتند و [[مشرک]] بودند. [[خداوند متعال]] بر شما [[منت]] نهاد و [[محمد]] را برای شما [[مبعوث]] فرمود و او را از میان شما به عنوان [[رسالت]] فرستاد. خداوند در [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}}<ref>«اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره جمعه، آیه ۲.</ref> و می‌فرماید: {{متن قرآن|لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ}}<ref>«بی‌گمان پیامبری از (میان) خودتان نزد شما آمده است که هر رنجی ببرید بر او گران است، بسیار خواستار شماست، با مؤمنان مهربانی بخشاینده است» سوره توبه، آیه ۱۲۸.</ref> و می‌فرماید: {{متن قرآن|لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ}}<ref>«بی‌گمان خداوند بر مؤمنان منّت نهاد که از خودشان فرستاده‌ای در میان آنان برانگیخت که آیات وی را بر آنان می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنها کتاب و فرزانگی می‌آموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره آل عمران، آیه ۱۶۴.</ref> و می‌فرماید: {{متن قرآن|ِ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ}}<ref>«به سوی آمرزشی از پروردگارتان و بهشتی پیشگام شوید که پهنای آن به پهنای آسمان‌ها و زمین است، برای کسانی آماده شده است که به خداوند و پیامبرانش ایمان دارند، این بخشش خداوند است که به هر کس بخواهد می‌بخشد و خداوند دارای بخشش سترگ است» سوره حدید، آیه ۲۱.</ref>؛ این [[فضل]] خداست، آن را به هر که بخواهد [[عطا]] می‌کند و [[خدا]] دارای فضل بسیار است.
اکثر [[اعراب]] به [[خداوند]] [[ایمان]] نداشتند و [[مشرک]] بودند. [[خداوند متعال]] بر شما [[منت]] نهاد و [[محمد]] را برای شما [[مبعوث]] فرمود و او را از میان شما به عنوان [[رسالت]] فرستاد. خداوند در [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}}<ref>«اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره جمعه، آیه ۲.</ref> و می‌فرماید: {{متن قرآن|لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ}}<ref>«بی‌گمان پیامبری از (میان) خودتان نزد شما آمده است که هر رنجی ببرید بر او گران است، بسیار خواستار شماست، با مؤمنان مهربانی بخشاینده است» سوره توبه، آیه ۱۲۸.</ref> و می‌فرماید: {{متن قرآن|لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ}}<ref>«بی‌گمان خداوند بر مؤمنان منّت نهاد که از خودشان فرستاده‌ای در میان آنان برانگیخت که آیات وی را بر آنان می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنها کتاب و فرزانگی می‌آموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره آل عمران، آیه ۱۶۴.</ref> و می‌فرماید: {{متن قرآن|ِ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ}}<ref>«به سوی آمرزشی از پروردگارتان و بهشتی پیشگام شوید که پهنای آن به پهنای آسمان‌ها و زمین است، برای کسانی آماده شده است که به خداوند و پیامبرانش ایمان دارند، این بخشش خداوند است که به هر کس بخواهد می‌بخشد و خداوند دارای بخشش سترگ است» سوره حدید، آیه ۲۱.</ref>؛ این [[فضل]] خداست، آن را به هر که بخواهد [[عطا]] می‌کند و [[خدا]] دارای فضل بسیار است.
۲۱۸٬۴۳۸

ویرایش