ولایت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

بسیاری از مسائل هستند که در [[جهان اسلام]] [[اختلافات]] دامنه‌داری را ایجاد کرده‌اند؛ درحالی‌که [[قرآن]] به آنان اشاره‌ای نکرده است؛ برای مثال در معرفی [[خدا]]، که از معرفی [[ائمه]] و [[ولایت]] آنها بالاتر و والاتر است، به‌گونه‌ای عمل نکرده است که بین [[مسلمانان]] [[اختلاف]] به وجود نیاید؛ مثلاً آیا اصلاً [[خداوند]] صفت دارد یا ندارد؟ اگر فرضاً دارد، [[متحد]] با ذات است یا نه؟ آیا ممکن است خدا [[جسم]] و مکان داشته باشد؟ [[کلام خدا]] و [[اراده خدا]] حادث است یا نه؟ و... اینها مباحثی است که موجب اختلافات زیادی بین مسلمانان شده است؛ حال آیا می‌شود اشکال کرد که چرا قرآن اینها را به‌گونه‌ای واضح بیان نکرده است تا [[مردم]] در آن اختلاف نکنند؟! درحالی‌که با [[تدبر در قرآن]] و [[رجوع]] به [[سنت رسول خدا]]{{صل}} همه این مسائل، از جمله [[امامت امیرالمؤمنین]]{{ع}}، قابل [[اثبات]] و حل است<ref>[[رضا باذلی|باذلی، رضا]]، [[پذیرش ولایت ائمه شرط قبولی اعمال (مقاله)| مقاله «پذیرش ولایت ائمه شرط قبولی اعمال»]]، [[موسوعه رد شبهات ج۱۶ (کتاب)|موسوعه رد شبهات ج۱۶]]، ص۱۲۱-۱۲۹.</ref>.

از جمله اظهارات [[دکتر قفاری]] این است که [[شیعیان]] [[گمان]] کرده‌اند ولایت مهم‌تر و اساسی‌تر از نماز و سایر [[ارکان اسلام]] است؛ درحالی‌که نماز در قرآن به صورت صریح و واضح بیش از هشتاد بار ذکر شده؛ ولی حتی یک‌بار هم به ولایت اشاره نشده است. در این صورت آیا [[اراده خداوند]] بر [[گمراهی]] [[بندگان]] خود تعلق گرفته و برای آنها طریق وصول به ولایت را بیان نکرده است؟ {{متن قرآن|وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِلَّ قَوْمًا بَعْدَ إِذْ هَدَاهُمْ حَتَّى يُبَيِّنَ لَهُمْ مَا يَتَّقُونَ}}<ref>«و خداوند بر آن نیست که گروهی را پس از راهنمایی گمراه گذارد تا برای آنها روشن گرداند از چه پرهیز کنند» سوره توبه، آیه ۱۱۵.</ref><ref>قفاری، اصول مذهب الشیعة الامامیة، ص۲۵.</ref>.<ref>[[رضا باذلی|باذلی، رضا]]، [[پذیرش ولایت ائمه شرط قبولی اعمال (مقاله)| مقاله «پذیرش ولایت ائمه شرط قبولی اعمال»]]، [[موسوعه رد شبهات ج۱۶ (کتاب)|موسوعه رد شبهات ج۱۶]]، ص۱۳۰.</ref>