جزیه در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[گرفتن جزیه]] ـ به تصریح [[قرآن کریم]]: {{متن قرآن|قَاتِلُوا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَلَا يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حَتَّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ}}<ref>«با آن دسته از اهل کتاب که به خداوند و به روز بازپسین ایمان نمی‌آورند و آنچه را خداوند و پیامبرش حرام کرده‌اند حرام نمی‌دانند و به دین حق نمی‌گروند جنگ کنید تا به دست خود با خواری  جزیه بپردازند» سوره توبه، آیه ۲۹.</ref> و [[سنّت]] ـ نه تنها [[مشروع]]، بلکه [[واجب]] است و در [[زمان رسول خدا]]{{صل}} و پس از آن حضرت از اهل کتاب دریافت می‌شد. آنان در [[قلمرو حکومت اسلامی]] بین سه امر مخیّر بودند: [[پذیرش اسلام]]، [[جنگ]] و [[التزام]] به شرایط [[ذمّه]]. با [[پذیرش امر]] سوم، موظّف به پرداخت جزیه بودند.